Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε τον ποδοσφαιρικό χάρτη στην Κύπρο να αλλάζει. Η σταθερή άνοδος της Πάφου και το τεράστιο άλμα που έκανε ο Άρης αναγκάζουν αρκετούς «μεγάλους» να μένουν μακριά από τους στόχους τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βλέπουμε συνεχώς μεγάλες ομάδες να παίζουν στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας κάθε χρόνο.
Κι αν παλαιότερα λέγαμε ότι βλέπουμε «πυροτεχνήματα» και πως θα επιστρέψουμε στα… συνηθισμένα, όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνουμε ότι έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες για τις μεγάλες ομάδες. Ο Άρης κατέκτησε το πρωτάθλημα, ενώ την περασμένη χρονιά κατάφερε να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο κόντρα στην Ανόρθωση στην τελευταία αγωνιστική.
Η Πάφος τερμάτισε στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα με παρουσία και στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου. Μπορεί να μην πήρε κάποιο εισιτήριο για την Ευρώπη, αλλά πραγματοποίησε την καλύτερη πορεία της στο πρωτάθλημα από την ημέρα ίδρυσής της. Πρόκειται για δύο ομάδες που δεν συγκαταλέγονται στους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας, αλλά φαίνεται ότι έχουν όλα όσα πρέπει για να παραμείνουν εκεί και να διεκδικούν μεγάλα πράγματα.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου θα βρεθούν ενώπιον ακόμα πιο μεγάλων προκλήσεων τα επόμενα χρόνια. Γιατί δεν θα είναι μόνο η μάχη για είσοδο στην εξάδα. Για να εξασφαλίσει μια ομάδα την έξοδο στην Ευρώπη, θα πρέπει να ανταγωνιστεί πολύ περισσότερες ομάδες και θα πρέπει να κάνει όσο πιο λίγα λάθη γίνεται. Αυτό που βλέπουμε τα τελευταία δύο χρόνια είναι κάτι το οποίο θα συναντήσουμε και τα επόμενα χρόνια.
Χρίστος Αποστολίδης
