Για την Εθνική μας ομάδα έχουμε γράψει και έχουμε πει πολλά. Η ήττα από την Μάλτα μας πλήγωσε και μας δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουμε τα σύψυχά μας για όλους. Τους διοικούντες, τον προπονητή αλλά και τους παίκτες. Τον εαυτό μου δεν τον βγάζω έξω, για να μην παρεξηγηθώ.
Ας ξεκινήσουμε από τα… απλά. Δεν είναι φυσιολογικό να χάνεις από μια χώρα όπως είναι η Μάλτα και μάλιστα με αυτό τον τρόπο (με κατεβασμένα χέρια), ανεξάρτητα από την άδικη απόφασης της αποβολής του Σωτηρίου. Η προσπάθεια δεν έγινε σε αυτό το παιχνίδι και εδώ είναι που «πάτησε» ο περισσότερος κόσμος για να πει τα παράπονά του.
Και κάπου εκεί ξεκίνησαν οι ερωτήσεις. Γιατί ξεκίνησε ο «Χ» παίκτης γιατί δεν ήταν βασικός ο «Ψ» παίκτης και όλα τα σχετικά. Αυτές τις ερωτήσεις δεν ξέρω αν πρέπει να απαντηθούν από τον προπονητή ή από κάποιους άλλους.
Τι εννοώ; Ρώτησε κανείς όλες τις ομάδες που στέλνουν διεθνείς παίκτες εάν είναι εντάξει να παίξουν οι ποδοσφαιριστές τους τρία 90λεπτά μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα; Μπορούσε δηλαδή ο προπονητής να το κάνει αυτό και να μην βγάλει κανένας «κιχ» από τις ομάδες;
Και εδώ είναι που δεν έχει κανείς την απάντηση. Αξίζει όμως να αναφέρουμε και κάτι άλλο. Αυτό δεν είναι φαινόμενο της Εθνικής Κύπρου, αλλά παγκόσμιο. Βλέπετε οι συνεχόμενες υποχρεώσεις σε σωματειακό και εθνικό επίπεδο δεν επιτρέπουν στους προπονητές να κάνουν τη δουλειά τους όπως θέλουν και όπως πρέπει.
Και κάπου εδώ ψάχνουμε αυτούς που θα μας απαντήσουν στις καυτές ερωτήσεις για να ξέρουμε στο τέλος που θα ρίξουμε και την ευθύνη.
Χρίστος Αποστολίδης
