Το ότι η κυπριακή διαιτησία νοσεί δεν θέλουμε και… παπά να μας το πει. Πρόκειται, άλλωστε, για χρόνια πάθηση και όχι για φαινόμενο φρέσκο στα γήπεδα μας. Για να μην πάω στον καιρό του… πόλιπιφ, από τις αρχές του 21ο αιώνα κάθε σεζόν έκαναν πράματα και θάματα τα «κοράκια». Μιλάμε για λάθη χοντρά, όχι αστεία, για τα οποία κάποιοι έπρεπε να πάρουν… κόκκινη κάρτα από την ΚΟΠ. Διότι και τίτλους καθόρισαν και υποβιβασμούς και κρίσιμα παιχνίδια έκριναν.
Και για να μην θεωρηθώ γραφικός υπενθυμίζω ότι τόσο ο αείμνηστος πρόεδρος της ΚΟΠ, Κωστάκης Κουτσοκούμνης όσο και ο νυν ηγέτης της Ομοσπονδίας Γιώργος Κούμας παραδέχθηκαν ανοικτά, σε δημόσιες τοποθετήσεις τους, ότι τα λάθη της διαιτησίας αλλοίωσαν την κατάταξη των ομάδων.
Υπενθυμίζω, επίσης, ότι κάθε χρόνο εκφράζονται σφοδρά παράπονα από τις ομάδες και το χειρότερο είναι ότι στις πλείστες περιπτώσεις έχουν δίκαιο. Κοντολογίς το να έχουμε φωνές για τη διαιτησία είναι σύνηθες φαινόμενο και το μόνο που αλλάζει είναι οι παραπονούμενοι.
Εννοείται ότι μέσα σε 21 χρόνια υπάρχουν και οι ευνοούμενοι σε αυτή την ιστορία. Οι ομάδες που κατέκτησαν τίτλους λόγω λαθών, εξασφάλισαν έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ή έμειναν στην Κατηγορία. Και δεν θυμούμαι, ΚΑΜΙΑ να πει ένα ευχαριστώ! Φυσικά δεν γίνονται τέτοια πράγματα, αφού όλα κατευθύνονται από το παρασκήνιο και δεν βγαίνουν στο φως.
Εντούτοις, είναι άγαρμπο να βγαίνουν ομάδες που τις είχε η διαιτησία… μη βρέξει και μη στάξει και να κλαψουρίζουν. Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει και ίσως θα ήταν καλό να βουτάνε τη γλώσσα τους στη μνήμη τους, πριν αρχίσουν το πυρ…
Άσχημος
