Η 10η αγωνιστική περιλάμβανε σημαντικά και κρίσιμα παιχνίδια για όλες τις ομάδες, όμως με την ολοκλήρωσή της δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο των έντονων παραπόνων για τη διαιτησία. Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν έγιναν κάποια λάθη, όμως όχι από εκείνα που βγάζουν… μάτια και αποτελούν πρακτική εφαρμογή καταστρατήγησης των κανονισμών. Ούτε και επηρέασαν την εξέλιξη ή το αποτέλεσμα των αγώνων.
Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά πως άμα θέλουν μια χαρά τα πάνε, οι διαιτητές μας. Επαναλαμβάνω, άμα θέλουν… Διότι αυτές τις δικαιολογίες περί «ανθρώπινων λαθών» και άλλα φούμαρα που αραδιάζουν αρμόδιοι, ειδικοί και λοιποί… συγγενείς προσωπικά τις ακούω βερεσέ.
Ο διαιτητής που μπαίνει στο γήπεδο αποφασισμένος να μοιράσει στα δύο το… καρπούζι αυξάνει τις πιθανότητες να περάσει απαρατήρητος. Σε αντίθετη περίπτωση συνήθως τα κάνει μαντάρα και δικαιολογημένα βρίσκεται στο στόχαστρο.
Αυτό ας το έχουν άπαντες υπόψιν για μελλοντική χρήση. Σε τελική ανάλυση δεν ξυπνούν ένα πρωί οι παράγοντες και λένε «σήμερα θα τα σούρω στον τάδε διαιτητή». Οι φωνές είναι συνέπεια των φάλτσων σφυριγμάτων. Καλημέρα σας!
Άσχημος
