Του
Χρίστου Τζιοβάνη
Το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια σε αρκετά πράγματα, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος για πισωγύρισμα. Οι ομάδες μας είναι αρκετά πιο «πεινασμένες» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πριν κάποια χρόνια στις ομάδες μας αρκούσε η συμμετοχή σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Πλέον αυτό δεν είναι αρκετό.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει δειλά – δειλά να επιδιώκουν το κάτι παραπάνω από μία συμμετοχή σε όμιλο. Δέλεαρ αποτελεί εκτός από το κύρος και τα λεφτά της Ευρώπης για τις κυπριακές ομάδες.
Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι το οικονομικό αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα για το κυπριακό ποδόσφαιρο.
Αρκετά από τα σωματεία μας αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Βέβαια, η ευθύνη για αυτό βαραίνει τις ίδιες τις ομάδες. Κακά τα ψέματα, το οικονομικό νοικοκύρεμα δεν αποτελεί και ένα από τα προτερήματα των κυπριακών σωματείων. Ανέκαθεν ξόδευαν περισσότερα λεφτά από όσα είχαν και ήταν αναμενόμενο ότι θα έμπαιναν σε μπελάδες. Μεταγραφές, προπονητές, αποδεσμεύσεις, προσφυγές κ.τ.λ. στοιχίζουν λεφτά.
Καιρός είναι οι ομάδες, λοιπόν, να αρχίσουν να συμμαζεύονται οικονομικά, να βρουν τρόπους να νοικοκυρευτούν και το πιο σημαντικό να σταματήσουν να είναι σπάταλες. Θα πρέπει να αρχίσουν να επιβιώνουν με τους οικονομικούς πόρους που διαθέτουν και όχι να στοιβάζουν το χρέος με λεφτά που δεν έχουν. Η αλήθεια να λέγεται τα σωματεία μας αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες στην εξεύρεση οικονομικών πόρων.