Θυμάμαι την πρώτη συνάντηση με τον πρόεδρο το καλοκαίρι που πήγα στη Λέστερ.
Μου είπε “Κλαούντιο, είναι μια σημαντική χρονιά για το κλαμπ. Είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουμε στην Premier League, να σωθούμε”. Η απάντηση μου ήταν “ναι, σίγουρα, θα δουλέψουμε σκληρά και θα προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε”. Σαράντα βαθμοί. Αυτός ήταν ο στόχος. Γυρίζοντας πίσω, δεν περίμενα ποτέ ότι στις 4 Απριλίου θα άνοιγα την εφημερίδα και θα έβλεπα τη Λέστερ στην 1η θέση με 69 βαθμούς. Ενα χρόνο πριν, στο ίδιο διάστημα, η ομάδα ήταν στον πάτο της βαθμολογίας.
Τα Χριστούγεννα πετύχαμε τον στόχο της παραμονής. Συζητήσαμε στα αποδυτήρια. “Ας προσπαθήσουμε, δεν κοστίζει τίποτα”, είπαμε. Σιγά-σιγά, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι ήταν η ώρα να ρισκάρουμε. Απέμεναν έξι παιχνίδια. Επρεπε να συνεχίσουμε να παλεύουμε με καρδιά και ψυχή. Λίγα χρόνια νωρίτερα, πολλοί από τους παίκτες μου έπαιζαν σε μικρότερες κατηγορίες. Ο Βάρντι δούλευε στο εργοστάσιο, οι Καντέ και Μαχρέζ ήταν στην 3η και στην 4η κατηγορία της Γαλλίας και εκείνη τη στιγμή ήμασταν πρώτοι στη βαθμολογία.
Σε κάθε παιχνίδι τούς έλεγα: “Δεν ξέρω ποτέ κόντρα σε ποιον παίζουμε και δεν με ενδιαφέρει τίποτα από όποιον έχουμε απέναντι μας. Δεν με ενδιαφέρει το όνομα του αντιπάλου, η ιστορία του, τίποτα.
Είμαστε 11 και πρέπει και οι 11 να τους νικήσουμε όλους”. Οταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα είδα τους παίκτες μου συγκινημένους επειδή είχαν πιάσει τόπο όλες οι θυσίες μας, οι προσπάθειες μας, και αυτό με συγκίνησε κι εμένα. Αυτό που έγινε δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις…».
2 Μαΐου 2016, η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι πρωταθλήτρια Αγγλίας!
Πηγή: Εργοστάσιο Ποδοσφαίρου
