Ο Λαγιέκ και ο κάθε Λαγιέκ που προσλαμβάνει η ΚΟΠ δεν είναι το κύριο πρόβλημα της κυπριακής διαιτησίας. Όσο πιο νωρίς το πάρουν χαμπάρι εκεί στην Ομοσπονδία τόσο το καλύτερο για το ποδόσφαιρο μας. Εάν, φυσικά, θέλουν το καλό του κυριολεκτικά, διότι είναι και αυτό ένα θέμα που σηκώνει συζήτηση, όμως δεν είναι της παρούσης…
Ξέρετε τι κάνει κατά κανόνα ο εκάστοτε πρόεδρος της Επιτροπής Διαιτησίας τα τελευταία χρόνια που η ΚΟΠ ξόδεψε ένα κάρο ευρώ για τους ξένους που αποδείχθηκαν τουρίστες μετ’ απολαβών; Δουλεύει από το σπίτι του! Όχι εδώ στο νησί μας, αλλά από την Ολλανδία, την Γαλλία και δεν ξέρω από που αλλού. Τέτοια δουλειά να βρω και με βλέπω να κάνω… μάγουλο βερίκοκο, που λέει και το τραγούδι. Διότι ο μισθός είναι γερός, φιλαράκια…
Το χειρότερο είναι ότι ουδείς από τους ξένους αρχιδιαιτητές δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για να βελτιώσει την κυπριακή διαιτησία. Τουναντίον, εξελίχθηκαν όλοι σε κομμάτι του κατεστημένου και απλώς ακολουθούσαν το ρεύμα. Κανένας δεν τόλμησε να κάνει τομές στο χώρο και να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο ούτως ώστε να αποβάλει χρόνιες παθήσεις. Και κακούς διαιτητές, προσθέτω, που δεν είναι λίγοι…
Ουδείς δεν αποδείχθηκε άξιος των προσδοκιών τόσο των ομάδων όσο και των φιλάθλων που περιμένουν χρόνια και ζαμάνια την κάθαρση και την εξυγίανση της διαιτησίας.
Την ίδια ώρα η Ομοσπονδία κάλυπτε τα… νώτα της, με το επιχείρημα ότι ανέθεσε σε κάποιον αναγνωρισμένο ξένο τη δουλειά και ήταν όλοι ευτυχισμένοι.
Μήπως όλο αυτό το σκηνικό είναι που επιθυμεί η ΚΟΠ και εκείνοι που κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο; Να βάζουν δηλαδή, έναν ξένο τάχατες ικανό ως προπέτασμα καπνού και να τον χρησιμοποιούν ως μαριονέτα; Ερωτώ διότι αυτό διαπιστώνω ότι γίνεται. Εδώ ομιλεί η πραγματικότητα, που δείχνει ότι η κυπριακή διαιτησία πάει από το κακό στο χειρότερο, όποιος και να είναι επικεφαλής της.
Δεν περιμένω απαντήσεις, όμως καλό θα είναι να προβληματιστούν όλοι για κάποια πράγματα. Με πρώτους και καλύτερους τους παράγοντες, που όλο φωνάζουν για τη διαιτησία, όμως δεν ασκούν τη δύναμη που έχουν για να έρθει η πολυπόθητη εξυγίανση. Έχουν και αυτή ευθύνη, επειδή ανέχονται όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου και αρκούνται στις κλάψες.
Κουτσομπόλης
