Η φθίνουσα πορεία της Εθνικής Κύπρου προκαλεί λύπη και προβληματισμό σε όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Η πικρή αλήθεια είναι πως διαψεύστηκαν οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν με την πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια στη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού. Ο Γεωργιανός κουβαλά τεράστιο όνομα τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής, γεγονός που γέννησε ελπίδες.
Η πραγματικότητα έφερε την ανώμαλη προσγείωση, καθώς η Εθνική δέχεται τη μία καρπαζιά μετά την άλλη στα επίσημα της παιχνίδια. Ναι μεν κληρώθηκε σε δύσκολο όμιλο στα προκριματικά του Γιούρο 2024, όμως εκείνο που ξένισε είναι οι κάκιστες εμφανίσεις της και η αδυναμία να δείξει την παραμικρή αντίδραση. Έμοιαζε με ομάδα που έμπαινε στο γήπεδο και έδειχνε… χαμένη από χέρι, ένα πράμα.
Μοιραία το «κολάνι» της κριτικής έπιασε και τον προπονητή, ο οποίος φέρει ευθύνη ως «καπετάνιος». Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για τις επιλογές του, το σύστημα που εφαρμόζει και άλλα συναφή.
Προσωπικά διαπιστώνω πως ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν είναι πλέον εκείνος που του έβγαζαν όλοι το καπέλο. Ο παίκτης που κατέκτησε τίτλους κάνοντας πράξη το «μόνος μου και όλοι σας», ο προπονητής που χάραξε πορεία όταν έκανε την Ανόρθωση πρώτη κυπριακή ομάδα που μπήκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και έλεγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους μοιάζει να έπαθε μετάλλαξη. Διότι εάν τότε πίστευε μέσα του ότι «αυτοί είμαστε» δεν θα γινόταν ο… Τιμούρατσος!
Γιώργος Χατζηαντώνης
