Μπορεί βέβαια τα δυο τελευταία αποτελέσματα του Ανδρικού αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, κατά τις εκτός έδρας αναμετρήσεις με Βουλγαρία και Πορτογαλία, να μην ήταν και τα… καλύτερα (γιατί δεν μπορεί κανείς να μιλάει για… τιμητικά σκορ, όταν σε αμφότερα, η τελική διαφορά, ήταν 33 πόντοι), αλλά ας μη ξεχνάμε που βρισκόμαστε και τι… βουνό, έχουμε να ανέβουμε σαν Εθνική ομάδα…
Η αλήθεια, είναι ότι με την παρουσία του Χριστόφορου Λειβαδιώτη (και των επιτελών του) στο πηδάλιο της Εθνικής ομάδας, δημιουργήθηκε ένας ενθουσιασμός στους κόλπους του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και δίχως άλλο, αυτό, είναι ένα αισιόδοξο κλίμα, ενόψει της συνέχειας.
Μια συνέχεια που ωστόσο, σε καμιάν περίπτωση δεν πρέπει να επικεντρωθεί στο… περίφημο πια 2025!
Άλλωστε (πρώτα Ο Θεός), καλά να φθάσουμε ως τη διοργάνωση ομίλου τελικής φάσης για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και έπειτα, η καλαθοσφαιρική Κύπρος θα συνεχίσει να υπάρχει και πέραν του έτους αυτού!
Πολύ… μακροχρόνιος βέβαια αυτός ο συγκεκριμένος προσδιορισμός, τη στιγμή που μέχρι τότε, μεσολαβούν και άλλα… έτη, δηλαδή και άλλες διεθνείς υποχρεώσεις για την Εθνική μας ομάδα!
Η αισιοδοξία, δηλαδή, το καλό κλίμα, είναι η καλύτερη προϋπόθεση για μιαν αρχή και τη στιγμή που αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο (παρά και τις ήττες) και κυρίως, στις προπονήσεις (όπου κτίζεται μια ομάδα), η συνέχεια αυτής της προσπάθειας, αναβαθμίζει τις πιθανότητες επίτευξης του στόχου.
Τη δημιουργία μιας ομάδας που θα εμπνέει περισσότερες απαιτήσεις, τόσο εντός των τεσσάρων γραμμών, όσο και εκτός αυτών!
Αλλά (επαναλαμβάνουμε) αυτό να μην επικεντρωθεί μόνο στο 2025, προς Θεού δηλαδή!
Μάριος Πολυδώρου
