Με αφορμή την πρόσληψη του Δημήτρη Παπαδόπουλου ως τεχνικού διευθυντή Μικρών
Εθνικών Ομάδων στην Κ.Ο.Π., ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος Κύπριος γονιός, φίλαθλος, οπαδός, παράγοντας, ποδοσφαιριστής, προπονητής αυτής της χώρας διερωτάται πολλά πράγματα.
Με τι εμπειρία αναλαμβάνει τα ηνία ο εν λόγω πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής;
Τι γνωρίζει για το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο στην Κύπρο;
Ποιο το ύψος του συμβολαίου που έχει υπογράψει; Με άλλα λόγια με πόσα λεφτά θα αμείβεται;
Πόσο χρόνο χρειάζεται για να αντιληφθεί την κυπριακή κουλτούρα και πραγματικότητα;
Πώς θα έχει άμεσα αποτελέσματα;
Θα μπορούσαν να είναι πολλαπλάσια τα ερωτήματα, αλλά ο λόγος που σύρονται αυτές οι
γραμμές δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το πρόσωπο και στη συγκεκριμένη ο Δημήτρης Παπαδόπουλος που επιλέχθηκε με διαδικασίες πίσω από κλειστές πόρτες.
Τα αναπάντητα ερωτήματα έχουν αποδέκτη την ΚΟΠ και κατ’ επέκταση τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, κ. Γιώργο Κούμα και τον τεχνικό διευθυντή, κ. Σάββα Κωνσταντίνου.
Άραγε η πολυδιαφημιζόμενη Σχολή Προπονητών της ΚΟΠ με επικεφαλής τον κ. Μάριο Κωνσταντίνου που όντως κάνει εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια, δεν έβγαλε ούτε έναν αξιόλογο Κύπριο προπονητή για να έχει τα εφόδια να αναλάβει τη συγκεκριμένη θέση;
Ή μήπως και σε αυτό το ζήτημα επικρατεί το φαινόμενο της ξενομανίας;
Αν δει κάποιος τι γίνεται όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να αντιληφθεί και το τι συμβαίνει, όπως
για παράδειγμα ότι πολλοί είναι αυτοί που βολεύτηκαν με το να συντηρούμε το αναπτυξιακό
ποδόσφαιρο μέχρι τα 17 ή 18 χρόνια των αθλητών μας και ύστερα να επικρατεί η ξενομανία
εις βάρος τους.
Έτσι και για τους Κύπριους προπονητές, οι οποίοι είναι καλοί για να συντηρούν σε μεγάλο βαθμό την ΚΟΠ συμμετέχοντας στη Σχολή Προπονητών πληρώνοντας μάλιστα αρκετά χρήματα, προφανώς για να αμείβονται και κάποιοι που δεν ενεργούν για το καλό και την ουσιαστική ανάπτυξη του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Φανατικός
