O Jefferson Farfan εδώ και χρόνια διχάζει τον φίλαθλο κόσμο του Περού. Από τη μία, η αγωνιστική του εικόνα, που είναι πάντα εξαιρετική. Από την άλλη, εξωαγωνιστικά έχει προκαλέσει τόσα ”σκάνδαλα” με πάρτι, κοπάνες από αποστολές της εθνικής (με προπονητή τον Sergio Markarian) και πολλές ακόμη ”ατασθαλίες”.
To μόνο αδιαμφισβήτητο είναι πως είναι ένας ζωντανός θρύλος και βασικός πρωταγωνιστής της γενιάς που έφερε ξανά το Περού σε Παγκόσμιο Κύπελλο (το 2018) μετά από το 1982. Ύστερα από 17 χρόνια πήρε απόφαση να επιστρέψει στην Alianza Lima, την ομάδα που τον ανέδειξε από τα 14 του.
Ο Farfan μεγάλωσε χωρίς πατέρα, με τη μητέρα του να αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου τη κηδεμονία του. Μεγάλωσε δύσκολα αλλά πάντα είχε ως όνειρο να παίξει ποδόσφαιρο. Κάτι που κατάφερε από πολύ νωρίς, αφού από εφηβική ηλικία έπαιζε στην Alianza. Από το 2001 μέχρι το 2004 αγωνιζόταν στην πατρίδα του και ξεχώρισε ως έναν από τα κορυφαία ταλέντα της Νότιας Αμερικής. Σε ηλικία 16 ετών έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής στη κατηγορία του Περού. Με 33 γκολ σε αυτό το διάστημα ήταν θέμα χρόνου η μετακίνηση του στην Ευρώπη και η PSV ήταν αυτή που τον κέρδισε.
Στην Ευρώπη έγραψε πολλά ”χιλιόμετρα”. 4 σεζόν στην Ολλανδία, 7 στη Γερμανία με τη Schalke και σχεδόν 3 σεζόν στη Lokomotiv Μόσχας, αφού πρώτα έκανε ένα διάλειμμα στα Εμιράτα για να αυξήσει τα νούμερα στο λογαριασμό του, με την Al Jazira. Σε ηλικία 36 ετών θα επιστρέψει στη πατρίδα του για να κλείσει τον κύκλο της τεράστιας καριέρας του.
Μαζί με τον κολλητό του, τον Paolo Guerrero, μπορούν να περηφανεύονται (φυσικά μαζί με τους συμπαίκτες τους) ότι η δική τους γενιά έβαλε ξανά το Περού στον χάρτη.
Στα Copa America του 2011 και του 2015 κατέκτησαν τη τρίτη θέση, ενώ το 2019 ήταν οι φιναλίστ (ηττήθηκαν από τη Βραζιλία). Το 2017 ήταν βασικός συντελεστής στη πρόκριση για το Μουντιάλ του ’18, αφού σκόραρε στη νίκη με 2-0 επί της Νέας Ζηλανδίας, στη φάση των play off.
Πηγή: Κάθε Κυριακή
