Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο, μερικές αράδες λέξεων και προτάσεων είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν το μεγαλείο ενός ποδοσφαιριστή και να αποτυπώσουν ή να εξηγήσουν τα πεπραγμένα του εντός ή και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Κάτι τέτοιο ισχύει και για τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα της Ομόνοιας, Φαμπιάνο Ριμπέιρο ντε Φρέιτας.
Ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος πραγματικά -και δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει αυτό- κοσμεί και τιμά το κυπριακό ποδόσφαιρο με την εδώ παρουσία του, το ήθος και τις ικανότητές του. Ο Βραζιλιάνος ήρθε στην Ομόνοια το 2019, όντας άνεργος ουσιαστικά για δύο και πλέον έτη (πολύ σημαντικό στοιχείο για τη συνέχεια) και έκτοτε γράφει την δική του ιστορία.
Ο Φαμπιάνο στα τελευταία παιχνίδια του ”τριφυλλιού” κατάφερε να γιγαντώσει ακόμη περισσότερο τον ”μύθο” του αφού έκανε αρκετά σπάνιο για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται σε ψηλό επίπεδο. Στην προετοιμασία του 2ου αγώνα με την Γάνδη ο ”Φάμπι” τραυματίστηκε στον αστράγαλο, ωστόσο δεν μπορούσε να λείψει τον αγώνα και τον είδαμε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας στον αγώνα όπου η ομάδα προκρίθηκε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
Επίσης όμως, είδαμε και μετά το τέλος του αγώνα, τις φωτογραφίες από το πόδι του Βραζιλιάνου, το πόσο πρησμένο ήταν και πραγματικά δεν νομίζω να υπήρχε άνθρωπος ο οποίος να μην έμεινε με το στόμα ανοικτό τόσο για την αυταπάρνηση και θέληση του τερματοφύλακα των ”πρασίνων” όσο και για το πως κατάφερε εν τέλει να ”βγάλει” το παιχνίδι !
Έπειτα ήταν το παιχνίδι με την ΑΕΚ, όπου κατά την διάρκεια του αγώνα τραυματίστηκε στο δάκτυλο αλλά και πάλι ”έσφιξε τα δόντια” συνέχισε τον αγώνα και όπου χρειάστηκε ήταν και πάλι εκεί πραγματοποιώντας μάλιστα και σωτήριες επεμβάσεις.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα, αυτό με την Σέριφ, στο οποίο και πάλι παρά το γεγονός ότι μπορούσε να μείνει εκτός, ξεκίνησε ως βασικός. Δυστυχώς μόλις στο πρώτο λεπτό της αναμέτρησης, δέχθηκε χτύπημα και στον λαιμό και στο στήθος αλλά πάλι άντεξε και υπερασπίστηκε την εστία της ομάδας μέχρι το τέλος του ημιχρόνου.
Και κάπου εδώ, ερωτώ. Πόσοι ποδοσφαιριστές -όχι μόνο στην Κύπρο αλλά ανά το παγκόσμιο- θα έκαναν αυτά που έκανε ο Φαμπιάνο (όσα γνωρίζουμε δηλαδή διότι σίγουρα υπήρχαν και άλλες περιπτώσεις που δεν έγιναν γνωστές) και θα είχαν αυτή την αντιμετώπιση προς τους αγώνες της ομάδας τους ; Ελάχιστοι !
Και όπως ανέφερα και πιο πάνω, είναι σημαντικό στοιχείο το ότι ήταν δύο χρόνια χωρίς ομάδα όταν τον απέκτησε -σαν λύση ανάγκης τότε- η Ομόνοια. Διότι η ομάδα πίστεψε σε αυτόν όταν καμιά άλλη ομάδα δεν το έκανε. Τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε ευκαιρία όταν κανένας άλλος δεν ήταν εκεί.
Και από την αντιμετώπιση του Φαμπιάνο προς την Ομόνοια, τον κόσμο της και τις υποχρεώσεις της δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι ο Βραζιλιάνος ανταποδίδει στην Ομόνοια την ευκαιρία που του έδωσε και την εμπιστοσύνη που του έδειξε και συνεχίζει να του δείχνει.
Εάν σε οποιαδήποτε περίπτωση ο πορτιέρε των ”πρασίνων” επέλεγε να παραμείνει εκτός για να προστατέψει τον εαυτό του και το σώμα του από τυχόν τραυματισμούς αυτό θα ήταν το απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. Κανένας προφανώς δεν θα έλεγε το οτιδήποτε αφού αυτό θα ήταν το λογικό.
Όμως αυτός ο κύριος από το Νόβο Μούντο της Μπαΐα μας δείχνει εδώ και χρόνια ότι η αγνή αγάπη για μια ομάδα, την ιστορία και τη φανέλα της, το ποδοσφαιρικό φιλότιμο και η ευγνωμοσύνη υπερβαίνουν μερικές φορές τη λογική !
ΛΟΪΖΟΣ ΜΩΥΣΕΩΣ
