Του
Χρίστου Τζιοβάνη
Η Εθνική αφορά όλους μας και αυτό είναι δεδομένο. Διακαής πόθος όλων μας είναι να δούμε την Εθνική μας να λάβει μέρος σε τελική φάση μίας μεγάλης διοργάνωσης, όπως το Μουντιάλ και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολα, καθώς στα προκριματικά η χώρα μας θα τεθεί αντίπαλη με σαφώς ανώτερους αντίπαλους. Παρόλα αυτά σε κάθε προκριματική φάση διοργάνωσης υπάρχει η ελπίδα για το πολυπόθητο κάτι παραπάνω.
Ειπώθηκε αρκετές φορές από τους αρμόδιους στην Εθνική μας ότι υπάρχει πλάνο. Αυτό που μετράει όμως στο τέλος δεν είναι το τι έχει ειπωθεί, αλλά το τι έχει πραχθεί. «Ως άπας μεν λόγος, αν απή τα πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται και κενόν» είχε πει κάποτε και ο Αθηναίος ρήτορας, Δημοσθένης. Δηλαδή: «Όλα τα λόγια όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις φαίνονται μάταια και κενά». Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Εθνικής μας.
Επιθυμία υπάρχει για το κάτι παραπάνω στην Εθνική μας. Αυτό είναι δεδομένο και δεν το αμφισβητεί κανείς. Η επιθυμία δυστυχώς δεν αρκεί. Πρέπει να τεθεί ένα ρεαλιστικό πλάνο, το οποίο θα ακολουθηθεί κατά γράμμα και με αρκετή υπομονή. Θα χρειαστεί σκληρή δουλειά, χρόνος, αλλά και κυρίως υπομονή. Διότι ο μονοπάτι για την επιτυχία θα έχει και αποτυχίες.
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα άλλων χωρών, οι οποίες έθεσαν πλάνο για να κάνει η εθνική τους το κάτι παραπάνω. Το πλάνο αρχίζει από τις ακαδημίες μια χώρας, «αγγίζει» τους συλλόγους, αλλά και τις μικρές εθνικές. Το σημαντικότερο είναι να αποκτήσει η Εθνική μας τη δική της ταυτότητα. Π.χ. θα πρέπει να βρεθεί και ένας προπονητής, ο οποίος θα στηριχθεί και θα του δοθεί ο χρόνος να δουλέψει. Ένας για παράδειγμα όπως ο Γιάννης Οκκάς, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι προπονητής στην Εθνική ελπίδων. Έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και γιατί όχι να μην αναλάβει και τα ηνία της Εθνικής Ανδρών και να τεθεί επικεφαλής του πλάνου! Καιρός είναι η Επιτροπή Εθνικών Ομάδων και η ΚΟΠ να δούνε και μία πιο μακροπρόθεσμη λύση με έναν Κύπριο νεαρό προπονητή και να βάλουν ένα τέλος στις προσωρινές με ξένους… Κάναμε απλά μία στροφή 360 μοιρών! Δηλαδή, μετά από τόσα χρόνια είμαστε εκεί που ήμασταν δυστυχώς.
