Του
Χρίστου Τζιοβάνη
Το θέμα της βίας στα γήπεδα στην Κύπρο βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο το τελευταίο διάστημα. Οι ευθύνες βαραίνουν φυσικά όλους τους αρμόδιους φορείς του ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Ευθύνη έχει και το κράτος, αλλά και η Αστυνομία.
Πλέον, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να λύσουν το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα, αλλά παράλληλα το έχουν κάνει ακόμη χειρότερο.
Μέτρα υπάρχουν, αλλά όπως έχει διαφανεί δεν έχουν κάνει κάποια διαφορά. Λύσεις υπάρχουν και αυτό είναι δεδομένο. Εναπόκειται στους αρμόδιους φορείς, αλλά και στο κράτος να βρουν τις λύσεις για τη βία στα γήπεδα, η οποία δυστυχώς έχει νικήσει κατά κράτος… Μέχρι στιγμής δεν έχουμε θρηνήσει κάποια θύματα, αλλά αυτό είναι θέμα χρόνου. Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό και τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.
Το μόνο που βλέπουμε να γίνεται τόσο από πλευράς των αρμόδιων φορέων του ποδοσφαίρου, αλλά και του κράτους είναι συζητήσεις και διαπίστωση του προβλήματος. Ναι, έχουν παρθεί κάποια μέτρα για αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά όπως έχω προαναφέρει πιο πάνω δεν έκαναν τη διαφορά. Αυτό είναι ξεκάθαρο.
Μετά και τα επεισόδια που έγιναν στη Λεμεσό την περασμένη Τετάρτη στο ντέρμπι Απόλλων – ΑΕΛ για το Κύπελλο, η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Για να δούμε τι θα γίνει αυτή τη φορά. Εάν φυσικά γίνει κάτι ή απλά εάν θα περιμένουμε μέχρι την επόμενη φορά… Διότι αυτό γίνεται κάθε φορά… μέχρι την επόμενη.
