Το 1986 η κληρωτίδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι, αφού ο ΑΠΟΕΛ κλήθηκε να αντιμετωπίσει την τουρκική Μπεσικτάς για τη δεύτερη φάση της διοργάνωσης. Είχαν περάσει μόλις 12 χρόνια από τη πιο μαύρη ”σελίδα” στην ιστορία της Κύπρου, την αιματηρή εισβολή των Τούρκων που διχοτόμησε το κυπριακό κράτος και κύλησε στο πένθος και στο αίμα τον λαό. Με τους φόβους αναταραχών αλλά και με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση στη χώρα, οι διοικούντες του ΑΠΟΕΛ δεν κατέβηκαν ποτέ στον αγώνα με τους Τούρκους, κι έτσι η Μπεσικτάς προκρίθηκε άνευ αγώνα. Ο επόμενος αγώνας μεταξύ ομάδων από τις δύο χώρες ήρθε εν τέλει αρκετά αργότερα, το 2005-2006, όταν η Ανόρθωση έπαιξε με τη Τράμπζονσπορ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Η Ανόρθωση γνώρισε στο ”πετσί” της τι σημαίνει η εισβολή. Η έδρα της ήταν η Αμμόχωστος, που πέρασε στα χέρια των Τούρκων. Έτσι ξεριζώθηκαν και ο λαός αλλά και ο σύλλογος, που μετακόμισε στη Λάρνακα (το ποδοσφαιρικό τμήμα). Η αναμέτρηση είχε αξία για δύο λόγους, τους αγωνιστικούς αλλά και τους εξωαγωνιστικούς. Η Ανόρθωση προέρχονταν από τη κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Τιμούρ Κετσπάγια σε ρόλο παίκτη-προπονητή. Ενδεχόμενη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ θα εκτόξευε τον σύλλογο. Παράλληλα, ο αγώνας είχε συμβολική σημασία για τους Κύπριους που ήθελαν να δώσουν μία απάντηση μέσω του ποδοσφαίρου αλλά και για τους Τούρκους, που συνεχώς δυναμίτιζαν το κλίμα και υποτιμούσαν την Ανόρθωση.
Ξεκάθαρο φαβορί η Τράμπζονσπορ, με ένα ρόστερ πολλών εκατομμυρίων, προπονητή τον Σενόλ Γκιουνές και ποδοσφαιριστές, όπως ο Φατίχ Τεκέ, ο Φαμπίανο, ο τερματοφύλακας Τζέφερσον, ο Φατίχ Ακιέλ, o Γκοκντενίζ Καραντενίζ, ο Ιμπραχίμ Γιαταρά και πολλοί ακόμη. Στην Ανόρθωση έπαιζαν πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές, όπως ο Γιώργος Ξενίδης, ο Νίκος Κατσαβάκης, ο Νίκος Ζαπρόπουλος, ο Νίκος Φρούσσος και ο Σάββας Πουρσαϊτίδης. Συμπαίκτες του ο Αντώνης Γεωργαλλίδης, ο Νίκος Νικολάου, ο Μάρκο Χάμπερ, ο Άλτιν Χάτζι, ο Χρήστος Μαραγκός, ο Κλιμέντι Τσιταϊσβίλι και αρκετοί ακόμη αξιόλογοι ποδοσφαιριστές, που αποτελούσαν το ”δεμένο” σύνολο του παίκτη-προπονητή, Τιμούρ Κετσπάγια.
O πρώτος αγώνα έγινε στο Γ.Σ.Π, στις 26 Ιουλίου του 2005. Η Ανόρθωση προηγήθηκε με 1-0 με γκολ του Νικολάου στο 25ο λεπτό αλλά ο Φατίχ Τεκέ ισοφάρισε στο 77ο λεπτό, σημειώνοντας το υπερπολύτιμο εκτός έδρας γκολ. Οι ελπίδες των Κυπρίων άρχισαν να λιγοστεύουν αλλά ο Νίκος Φρούσσος με απίστευτη κεφαλιά και ο Τσιταϊσβίλι με πλασέ, έφεραν τον αγώνα υπέρ της Ανόρθωσης, με τα γκολ τους στο 83ο και 90ο λεπτό. Το τελικό 3-1 έδινε ένα εύθραστο προβάδισμα στην Ανόρθωση.
Μία εβδομάδα αργότερα το ”Αβνί Ακέρ” γέμισε με οπαδούς των Τούρκων που προσπάθησαν να καταβάλλουν το πείσμα της Ανόρθωσης, με γιούχες, προκλητικά πανό και κάθε άλλο τρόπο. Ήδη από την υποδοχή της ομάδας στο αεροδρόμιο υπήρχαν Τούρκοι οπαδοί που προσπαθούσαν να λιντσάρουν την κυπριακή ομάδα και να την καταρρακώσουν ψυχολογικά. Κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά ίσως είχε αντίθετα αποτελέσματα. Η Ανόρθωση πραγματοποίησε μία ηρωϊκή εμφάνιση με τους ποδοσφαιριστές να πέφτουν λυσσασμένα σε κάθε διεκδίκηση. Το γκολ του Φατίχ Τεκέ στο 40ο λεπτό είχε βάλει μπροστά τους Τουρκους, που πίεζαν μανιωδώς για το δεύτερο γκολ που θα έφερνε την πρόκριση. Σε μία από τις τελευταίες φάσεις του αγώνα, ακυρώθηκε σωστά γκολ της Τράμπζονσπορ για οφσάιντ, ενώ είχε προηγηθεί και μία απίστευτη επέμβαση του (εκλίποντα πλέον) Ξενίδη πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή. Το τελικό 1-0 έδωσε μία νίκη άνευ ουσίας στους γηπεδούχους, αφού η Ανόρθωση ήταν αυτή που χαμογέλασε και έφυγε με ψηλά το κεφάλι από τη Τραπεζούντα.
Στη συνέχεια η Ανόρθωση αποκλείστηκε από τη Ρέιντζερς αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. Η πρόκριση στους ομίλους ήρθε κάποια χρόνια αργότερα, το 2008-2009, αλλά κανένα επίτευγμα της δε μπορεί να συγκριθεί με αυτή την επική πρόκριση, που έγραψε ιστορία και έδωσε ψυχολογία σε όλο το ποδόσφαιρο της Κύπρου.
Πηγή: Κάθε Κυριακή
