Άλλα δύο παιχνίδια απέμειναν για την ΑΕΛ ώστε να ολοκληρωθεί και η φετινή χρονιά. Μία χρονιά η οποία αφήνει πίσω της πολλά συναισθήματα. Χαρά, λύπη, στεναχώρια, πίκρα και πολλά άλλα.
Μία χρονιά η οποία ξεκίνησε με αρχικό στόχο την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου -επιτεύχθηκε- και στην πορεία την κατάκτηση τίτλων. Πριν από δύο εβδομάδες η ομάδα ήταν η μοναδική που θα μπορούσε να «κτυπήσει» και τους δύο τίτλους. Όμως ένα εφιαλτικό δεκαήμερο την άφησε στα κρύα του λουτρού.
Ένα δεκαήμερο που πρώτα έχασε την ευκαιρία να βρεθεί στον τελικό του κυπέλλου και να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της και ακολούθως έμεινε εκτός διεκδίκησης και του πρωταθλήματος.
Στην ΑΕΛ θέλουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Θέλουν να βλέπουν με αισιοδοξία τα όσα έχουν συμβεί τη φετινή σεζόν. Από την άλλη όμως, αντιλαμβάνονται ότι το να φτάσει κάποιος στην πηγή και να μην καταφέρει να πιει νερό, αφήνει μια ατέλειωτη δίψα πίσω του.
Αυτή τη δίψα θα την έχουν ως παράδειγμα στη λεμεσιανή ομάδα για τη νέα σεζόν. Θα κάνουν την απαραίτητη αυτοκριτική για να εντοπιστούν λάθη και παραλείψεις ώστε τη νέα χρονιά να αποφευχθούν και η ομάδα να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι υπάρχει και τριετές πλάνο που βρίσκεται σε εξέλιξη.