Η αγωνιστική άνοδος του ΑΠΟΕΛ έχει πολλές παραμέτρους που μπορούμε και πρέπει να εξετάσουμε και να αναλύσουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν θα καταφέρει να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ομάδα ο Σάββας Πουρσαϊτίδης, αλλά είναι δεδομένο ότι ο Ελλαδίτης προπονητής κάνει πολύ καλή δουλειά.
Ουσιαστικά κάνει αυτά που πρέπει να γίνονται από έναν… κανονικό προπονητή σε μια μεγάλη ομάδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας προπονητής πρέπει να πάρει ότι περισσότερο μπορεί από κάθε παίκτη που βρίσκεται στο ρόστερ.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και εντός αγωνιστικού χώρου. Για τον νεαρό τον Σατσιά, έχουμε δει εδώ και καιρό ότι είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά με τον Πουρσαϊτίδη έγινε ακόμα καλύτερος και κέρδισε με το σπαθί του τη θέση του βασικού.
Ο Εφραίμ βρίσκεται σε πολύ καλό στάδιο και είναι αρκετά κινητικός, κάτι που προκαλεί προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ντογκαλά. Ακόμα ένας ποδοσφαιριστής στον οποίο βλέπουμε περισσότερα καλά πράγματα από την ημέρα που ανέλαβε ο κ. Πουρσαϊτίδης.
Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος. Ο Γκάγιας Ζαχίντ είναι ο ποδοσφαιριστής που προσφέρει πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Πιέζει, γυρίζει να πάρει μπάλα, «σπάζει» παιχνίδι δεξιά κι αριστερά αλλά και πλαγιοκοπεί για να ενισχύσει τις επιθετικές προσπάθειες. Μέσα σε όλα αυτά, βάζει και καθοριστικά γκολ που βοηθούν το ΑΠΟΕΛ.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Νορβηγός αποτελεί βαρόμετρο για τους «γαλαζοκίτρινους». Και αντιλαμβάνομαι πλήρως γιατί η διοίκηση δεν θέλει να τον χάσει, παρά τα παραμύθια που αραδιάζουν οι Τούρκοι κάθε τρεις και λίγο.
