Σε έναν τόπο που είναι όλα στραβά και ανάποδα το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Για να μην πω ότι θα ήταν παράδοξο να είναι εκτός παρασκηνίου και περίεργων δοσοληψιών μιας χώρας που παρομοιάστηκε με «στάβλο του Αυγεία» από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.
Είναι απορίας άξιον πως προέκυψε αίφνης ο νέος διακανονισμός για τις οφειλές σωματείων και ποδοσφαιρικών εταιρειών χωρίς να το πάρει κανένας χαμπάρι. Διότι, από δημοσιεύματα έγινε σούσουρο για το θέμα, παρακαλώ.
Στα καλά καθούμενα «τακτοποιήθηκαν» όλα, λοιπόν και οι κακοπληρωτές είναι μεσ’ την τρελή χαρά. Γιατί όχι; Αφού η δουλειά τους έγινε στο πιτς φυτίλι δικαιούνται να το απολαμβάνουν.
Πώς έγινε, όμως, η ανατροπή και βολεύτηκαν όλοι; Ομιλώ για τους επιτήδειους προς αποφυγήν παρεξηγήσεων… Και το μυαλό μου πάει στο πονηρό, επειδή μόνο τέτοιες σκέψεις σου προκαλούν κάποιοι άνθρωποι.
Εδώ, κυρίες και κύριοι, βγήκε το κράτος και ουσιαστικά νομιμοποίησε την παρανομία. Έκανε ένα σωρό συμφωνίες με τα σωματεία και αντί να επιβάλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις σε όσα δεν τις τήρησαν τούς έδωσε και… βραβείο!
Έχω την εντύπωση πως στο συγκεκριμένο θέμα μπήκαν τα μεγάλα μέσα και το «τίμιο παιχνίδι» πήγε περίπατο, με μια απόφαση που παραπέμπει σε αλισβερίσι μεταξύ των εμπλεκόμενων.
Σημειώνω απλώς πως κάποιοι ίσως να τακτοποίησαν με αυτό τον τρόπο τις όποιες διαφορές τους. Βάλτε τα όλα κάτω και θα μπείτε στο νόημα χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις…
Άσχημος
