Τελικά φαίνεται να το κατέχει το… αντικείμενο ο Νιλ Λένον. Προσωπικά δεν αμφέβαλλα, με τέτοιο βιογραφικό που κουβαλά, όμως κάποιοι έσπευσαν να κρίνουν προκαταβολικά και αρνητικά την πρόσληψή του από την Ομόνοια. Έλα, όμως, που ο Βορειοϊρλανδός δεν ήρθε στην Κύπρο ούτε για τον ήλιο της ούτε για να πίνει… μπύρες, όπως πολλοί κακεντρεχείς σχολίαζαν.
Από την πρώτη μέρα δήλωση διψασμένος για επιτυχίες και πολύ σύντομα δείχνει πως το εννοούσε κιόλας. Διότι ο Λένον έδωσε ρεσιτάλ στο κουτσάρισμα της ομάδας στα τέσσερα κρίσιμα παιχνίδια που κάθισε στον πάγκο. Ομιλώ για εκείνα με την ΑΕΛ στον προημιτελική φάση του κυπέλλου και με την Ανόρθωση στα ημιτελικά.
Μελέτησε σωστά τις αντιπάλους και κατέστρωσε δεξιοτεχνικά το πλάνο για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπισή τους, κάτι που αποδείχθηκε τόσο εκ των αποτελεσμάτων όσο και εκ των εμφανίσεων.
Εκεί, όμως, που ο κ. Λένον έδωσε… ρεσιτάλ ήταν χθες, όταν έμεινε η Ομόνοια με 10 παίκτες από το δεκάλεπτο. Θεωρητικά μία αποβολή χαλά το πλάνο οποιοδήποτε προπονητή, όμως στην προκειμένη περίπτωση ο τεχνικός του «τριφυλλιού» δεν άλλαξε το παραμικρό. Ακόμα και όταν ο Τιμούρ Κετσπάγια ρίσκαρε και έκανε όλο και πιο επιθετικό το σχήμα του, ο Λένον εκεί, το… βιολί του. Χωρίς οπισθοχώρηση, χωρίς να φορτώνει αμυντικούς ως αντίδοτο.
Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτονώθηκε η πίεση που δέχονταν οι «πράσινοι» στην επανάληψη. Έμειναν πιστοί στο πλάνο τους, διατήρησαν ισορροπία στις γραμμές και κυρίως στη μεσαία, ενώ η αντίπαλος μοιράστηκε στα δύο.
«Αλεπου», λοιπόν, ο Λένον και προπάντων καλός προπονητής με… αποδείξεις πλέον, αφού κύριος στόχος για την τρέχουσα σεζόν είναι η κατάκτηση του κυπέλλου και οδήγησε την Ομόνοια στον τελικό, με θεαματική βελτίωση της εικόνας της.
Υ.Γ.: Για αποφυγήν παρεξηγήσεων τα όσα αναφέρονται για τον Λένον δεν αποσκοπούν σε μείωση του Χένινγκ Μπεργκ, ο οποίος έβαλε τη σφραγίδα του στην επιστροφή της Ομόνοιας σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το διευκρινίζω επειδή πολλοί συνηθίζουν τις συγκρίσεις. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για δύο ικανότατους προπονητές με διαφορετική αγωνιστική φιλοσοφία.
Γιώργος Χατζηαντώνης