Βίοι παράλληλοι για Ανδρέα Σοφοκλέους, Χρήστο Πουλλαΐδη, Νίκο Κίρζη και Σταύρο Παπασταύρου, οι οποίοι μπήκαν στον χώρο του ποδοσφαίρου με την ΑΕΛ, την Ανόρθωση, τον Απόλλωνα και την Ομόνοια αντίστοιχα.
Δύσκολοι καιροί και για τους τέσσερις, με μόνη διαφορά ότι ο κ. Πουλλαΐδης ξεμπέρδεψε και επίσημα με την ομάδα της Αμμοχώστου, μετά την υπογραφή του μνημονίου συναντίληψης για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εταιρείας.
Όσον αφορά στους προέδρους των εταιρειών των δύο λεμεσιανών ομάδων βρίσκονται, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, υπό ατμόν, ενώ ο ομογενής επιχειρηματίας είναι σε διαπραγματεύσεις με το σωματείο Ομόνοια για διαφοροποίηση της μεταξύ τους συμφωνίας.
Κοινό σημείο αναφοράς και για τους τέσσερις το γεγονός ότι πέρασαν ή περνούν από… χίλια μύρια κύματα, λόγω των πυρών και της κριτικής που δέχονται κυρίως από τους οπαδούς της ομάδας τους. Κάποιοι, μάλιστα, δεν αρκούνται στην αυστηρή κριτική, αφου μηδενίζουν τα πάντα.
Ισχύει, άραγε, στην προκειμένη περίπτωση το γνωστό «ο πελάτης -οπαδός- έχει πάντα δίκαιο»; Την απάντηση δεν θα την δώσω επειδή μπορεί να θεωρηθεί υποκειμενική. Γι’ αυτό την αφήνω στον καθένα από εκείνους που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και δη με τις συγκεκριμένες ομάδες.
Έκαναν λάθη οι προαναφερθέντες; Πολλά. Μεταξύ μας ποιος δεν κάνει λάθη άμα δουλεύει; Θα θέσω, λοιπόν, μια σκέψη ως τροφή για προβληματισμό κυρίως εκείνων που έκαναν χόμπι τους αφορισμούς:
Ας αναλογιστούν πού θα βρισκόταν η ομάδα τους εάν δεν υπήρχαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Με την υποσημείωση ότι παρέλαβαν χρέη βουνό, όμως κατάφεραν όχι απλώς να κρατήσουν ζωντανές τέσσερις μεγάλες ομάδες της Κύπρου, αλλά να τις κάνουν πρωταγωνίστριες και να τις οδηγήσουν σε πολλές επιτυχίες. Χαίρετε.
Γιώργος Χατζηαντώνης
