Ο τίτλος του κειμένου δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικός. Γιατί από μία ομάδα μοντέλο την έχουν καταντήσει εκείνοι που είναι υπεύθυνοι, μία ομαδούλα μην γράψουμε κάτι που δεν μας αρμόζει.
Δεν χρειαζόταν η ντροπιαστική ήττα από το ΑΠΟΕΛ χθες για να διαπιστώσει κάποιος ότι η Ομόνοια κάνει ολοταχώς βήματα προς τα πίσω.
Η ομάδα εκείνη που για δύο σεζόν χαιρόταν ο κόσμος της να την βλέπει, που έγραψε ιστορία για τον σύλλογο. Η ομάδα εκείνη που χαιρόσουν να την βλέπεις στον αγωνιστικό χώρο, δεν υπάρχει πια. Επέστρεψε στις εποχές των πέτρινων χρόνων όπου ήταν έρμαιο στον κάθε αντίπαλο. Η ντροπή επέστρεψε. Σε 12 παιχνίδια φέτος μετρά έξι ήττες και μία ισοπαλία.
Απόδειξη ότι και φέτος το μοντέλο που έχουν επιλέξει κάποιοι δεν βοηθά. Η περσινή σεζόν ήταν αρκούντως ικανοποιητική για να γίνει αντιληπτό ότι οι αρμόδιοι πράττουν λανθασμένα. Είτε αυτοί είναι στην Διοίκηση, είτε είναι όλοι όσοι βρίσκονται εντός της ομάδας.
Η ομάδα μοντέλο που δημιουργήθηκε και κατέκτησε το πρωτάθλημα ξηλώθηκε. Ο τότε προπονητής της, Χένινγκ Μπεργκ δίνει ακόμα τα διαπιστευτήρια του έχοντας την Πάφος FC στην κορυφή και αήττητη.
Οι προσλήψεις προπονητών που ακολούθησαν απέτυχαν παταγωδώς. Ακόμα και αυτή του Γιανίκ Φερέρα ο οποίος τόλμησε στο «αιώνιο» ντέρμπι να κάνει και πάλι πειράματα. Χωρίς πλάνο, άοσμη, άχρωμη και άψυχη παρουσίασε την ομάδα στο ντέρμπι. Διόμιση λεπτά δεν είναι αρκετά κ. Φερέρα σε «αιώνιο» ντέρμπι.
Για τον δε Νιλ Λένον δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί που διοικούν την Ομόνοια και όσοι βρίσκονται στο «Ηλίας Πούλλος».
Ξηλώθηκε το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή και ακόμα δεν γνωρίζει κανείς γιατί. Πολλά τα ερωτηματικά και το κυριότερο μένουν αναπάντητα. Κανείς δεν τολμά να δώσει απάντηση.
Αποδεδειγμένα για δεύτερη συνεχή χρονιά υπάρχει μεγάλη δυστοκία στις μεταγραφές. Πολλοί από τους νέους παίκτες δεν έχουν βοηθήσει καθόλου. Υπάρχει την ίδια ώρα κορεσμός και από τους παλιούς παίκτες.
Με άλλα λόγια τα πειράματα των δύο τελευταίων χρόνων πήραν την ομάδα χρόνια πίσω. Σε εκείνα τα χρόνια που ο κάθε Ομονοιάτης ζούσε ένα εφιάλτη. Δυστυχώς όμως δεν είναι μνήμες, αλλά είναι η πραγματικότητα.
Υ.Γ. Ο ρεαλιστικός στόχος πλέον είναι η είσοδος στην εξάδα-πέρσι δεν τα κατάφερε- και αν κατά τύχη πάλι κερδηθεί το κύπελλο ώστε να εξασφαλιστεί και το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα η χρονιά θα τελειώσει χωρίς τίτλο και χωρίς έξοδο στην Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Υ.Γ. 1. Ενώ η ομάδα έδειχνε να έχει τεράστια προβλήματα κάποιοι επέλεξαν αυτή την φορά αντί να ασχοληθούν με τις καντίνες του ΓΣΠ και την αλλαγή έδρας -όπως έγινε παλαιότερα-, να ασχοληθούν με την συμφωνία ανάμεσα στην εταιρεία και το σωματείο και όχι με την ίδια την ομάδα.
Κωνσταντίνος Σκαμπύλης