«Ο Λοΐζος Λοΐζου συνεχίζει την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Χάποελ Τελ Αβίβ όπως ήταν η επιθυμία του και αφού επήλθε συμφωνία στους όρους της μεταγραφής ανάμεσα στην Ομόνοια και τον Σύλλογο του Ισραήλ».
Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος της ανακοίνωσης που εξέδωσε χθες η Ομόνοια δίνοντας …τελειωτικό τέλος σε ένα μεταγραφικό σίριαλ, που κράτησε μέσα από πολλές φάσεις, για χρόνια. «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», κατά που άδει και η Χαρούλα. Στη συνέχεια της ανακοίνωσης σημειώνεται βιογραφικό του παίκτη και μετά βλέπουμε την επωδό, «Καλή επιτυχία Λούη»!
Τώρα που κατακάθισε η σκόνη ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη μπορεί να διακρίνει τα μεγάλα κέρδη της Ομόνοιας από αυτήν τη μεταγραφή. Κέρδη όχι αγωνιστικά –για την ώρα- αλλά πλατύτερα.
Πρώτο: Η ομάδα βρήκε την …ησυχία της. Η παρουσία του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή – ανεξαρτήτως της υψηλής αδιαμφισβήτητης ποιότητας του- ήταν μια ωρολογιακή βόμβα στα χέρια του οργανισμού. Αυτή η μη ευχάριστη κατάσταση πραγμάτων, ξεκινούσε από την έντονη επιθυμία του για μετεγγραφή στο εξωτερικό. Έντονη επιθυμία, που σταδιακά εξελισσόταν μέχρι που κατέληξε σε εμμονή. Εμμονή, που τροφοδοτείτο από τον ποδοσφαιρικό του ναρκισσισμό, το περιβάλλον του, που με βάση τις ενδείξεις δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις να τον βοηθήσει σε αυτοβελτίωση ως προσωπικότητα, αλλά (δυστυχώς για το σινάφι μας) και τα εκάστοτε καθ’ υπερβολήν σχόλια μερίδας αθλητικών συντακτών για την απόδοση του. Σχόλια χωρίς ποδοσφαιρική κρίση αλλά και πολύ επιφανειακά, που δεν τον βοηθούσαν στο να έχει τα μυαλά εντός.
Η Ομόνοια προσπαθούσε να χειριστεί τον ποδοσφαιριστή με γνώμονα το συμφέρον της, το συμφέρον και του ιδίου, αλλά η χρυσή τομή, στην ουσία ποτέ δεν βρέθηκε. Οι σχέσεις πέρασαν από σαράντα κύματα, με αποτέλεσμα σε σχεδόν κάθε μεταγραφική περίοδο τα τελευταία χρόνια …να αρχίζουν τα όργανα, να δημιουργείται άσχημο κλίμα στην ομάδα και μπόλικος δικαιολογημένος εκνευρισμός στον κόσμο.
Δεύτερο: Οι «πράσινοι» θα καρπωθούν το πολύ σημαντικό ποσό, των 1.2 εκ. ευρώ, από την πώληση του στον Ισραηλινό σύλλογο (το ποσό δημοσιεύτηκε σε Ισραηλινές ιστοσελίδες), ενώ στη συμφωνία πώλησης συμπεριλήφθηκε και ρήτρα για εισροή εσόδων σε περίπτωση μελλοντικής μετεγγραφής του. Όλα αυτά για ένα ποδοσφαιριστή που το συμβόλαιο του λήγει σε λίγους μήνες και είναι ποδοσφαιρικά …άγραφος εκτός Κύπρου.
Τρίτο: Με τη μετεγγραφή αυτή η Ομόνοια ως οργανισμός εδραιώνεται στη συνείδηση του φίλαθλου κόσμου ως ένα εκκολαπτήριο ποδοσφαιριστών που σταδιακά ανεβαίνουν και στελεχώνουν την πρώτη ομάδα ενώ στη συνέχεια μεταπηδούν είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό με την Ομόνοια να καρπώνεται χρηματικά οφέλη (Μαρίνος Τζιωνής, Ανδρόνικος Κακουλλής, Χαράλαμπος Χαραλάμπους, Λοΐζος Λοΐζου).
Γίνεται μέσω της μεταγραφής αυτής, ξανά σαφές, ότι τα «πράσινα» τμήματα υποδομής δουλεύουν επαγγελματικά και δίνεται έμφαση στην ανέλιξη ταλαντούχων ποδοσφαιριστών.
Βέβαια σε αυτό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και ο εκάστοτε προπονητής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ανάδειξη νεαρών στο «τριφύλλι» φέρει τη σφραγίδα του Χένινγκ Μπεργκ. Οι επόμενοι, με το Νορβηγό στο πόστο δεν αργούν.
Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην προσπάθεια του Λοΐζου Λοΐζου. Τυχόν δική του επιτυχία θα αντανακλά και στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Π.Π.
