Ο πιο πάνω τίτλος, δεν εμπεριέχει κάποιου είδους υπερβολή. Η λέξη σκοτώνουμε χρησιμοποιήθηκε μεταφορικά και δεν αναφέρεται σε κάποιο φυσικό πρόσωπο αλλά στο ποδόσφαιρό μας και τον αθλητισμό γενικότερα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς (μάλλον δυστυχώς), στις μέρες που ζούμε το χρήμα κάνει απόλυτο κουμάντο. Η αύξηση των κερδών συναντά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και από εκεί και πέρα το χάος.
Στον βωμό λοιπόν της αύξησης των κερδών, σκοτώνουμε τον Κύπριο ποδοσφαιριστή, τον Κύπριο αθλητή. Πρώτα ήταν η αύξηση των ξένων ποδοσφαιριστών στα ρόστερ των ομάδων στο ποδόσφαιρο και τώρα πάει να γίνει κάτι παρόμοιο και στην πετόσφαιρα.
Αλήθεια αντιλαμβάνεται κανείς τι πραγματικά σημαίνει αυτό ; Όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα. Στο άμεσο μέλλον, ίσως βοηθήσει κάποιες ομάδες να πετύχουν πιο εύκολα τους στόχους, να κερδίσουν την συμμετοχή τους σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση, άντε να κάνουν και κάποια πορεία εκεί.
Από εκεί και πέρα όμως ; Το κυπριακό ποδόσφαιρο και ο κυπριακός αθλητισμός γενικότερα ως προϊόντα ; Τέτοιου είδους κινήσεις (όπως π.χ ξ αύξηση των ξένων) δεν δυσχεραίνουν απλά την θέση του Κύπριου αθλητή αλλά βάζουν ταφόπλακα στο μέλλον του.
Και σε όλα αυτά δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. Διότι, συν τοις άλλοις αφαιρούνται και τα κίνητρα από τα νέα παιδιά. Όταν δίνεις το δικαίωμα σε έναν οργανισμό ο οποίος έχει ως κύριο μέλημά του την κερδοφορία να αγωνίζεται ως επί το πλείστον με ξένους, αυτό ακριβώς θα κάνει. Δεν θα επενδύσει όσο πρέπει στις Ακαδημίες ούτε στο.. εγχώριο προϊόν που καλώς ή κακώς θέλει περισσότερη ”δουλειά”.
Πως θα βγουν νέοι Λοΐζοι, νέοι Πίττες, νέοι Σατσιάδες κ.ο.κ όταν η ίδια η Πολιτεία και το κράτος συναινούν σε μέτρα τα οποία είναι -ουσιαστικά- εναντίων τους ; Πως το πρωτάθλημά μας και ο κυπριακός αθλητισμός γενικότερα θα γιγαντωθούν ως προϊόντα αν δεν θέσουμε εμείς οι ίδιοι βάσεις και θεμέλια από τον τόπο μας ;
Η εξυπηρέτηση λοιπόν των συμφερόντων κάποιων… λίγων και η ατέρμονη αυτή μανία μεγιστοποίησης των κερδών είναι από ό,τι φαίνεται πάνω από το μέλλων των παιδιών και των αθλητών αυτού του τόπου. Είμαστε διατεθειμένοι να ”σκοτώσουμε” το μέλλον τους για πρόσκαιρα κέρδη.
Δυστυχώς, αυτοί είμαστε !
Και το συγκεκριμένο άρθρο δεν θα κλείσει ούτε με ευχολόγια ούτε με κάποια παραίνεση προς κάποιον αρμόδιο.
Ο κάθε ένας κάνει αυτό που του λέει η συνείδησή του…
Λοΐζος Μωυσέως
