Σαν σήμερα στις 4 Νοεμβρίου το 1972 γεννήθηκε ο Πορτογάλος ακραίος επιθετικός, Λουίς Φίγκο, ο οποίος θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Έμεινε στην ιστορία και για τη μεταγραφή του από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Η αλήθεια είναι πως ο Λουίς Φίγκο μεγαλούργησε και στις δύο μεγάλες ομάδες της Ισπανίας, όπως και στην Ίντερ, τελευταίο σταθμό της τεράστιας του καριέρας.
Το οδοιπορικό του άρχισε από τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας το 1989 και το άστρο του έλαμψε από νωρίς. Έμεινε στην ομάδα έως το 1995, χρονιά που αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του για το ιταλικό πρωτάθλημα. Ωστόσο, η ανυπομονησία του τον οδήγησε σε σοβαρό λάθος, αφού υπέγραψε συμβόλαιο τόσο με τη Γιουβέντους όσο και με την Πάρμα. Η συνέπεια ήταν ο αποκλεισμός του από την Ομοσπονδία της χώρας για δύο χρόνια, με κερδισμένη την Μπαρτσελόνα. Στην Καταλονία λατρεύτηκε σαν Θεός και είχε μεγάλη συμβολή στις επιτυχίες των «μπλαουγκράνα» για πέντε χρόνια. Εντούτοις, το καλοκαίρι του 2000 μετατράπηκε σε «περσόνα νον γκράτα» στη Βαρκελώνη, καθώς εντάχθηκε στη «μισητή» Ρεάλ Μαδρίτης, με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του συλλόγου, Φλορεντίνο Πέρεθ να τινάζει την μπάνκα στον αέρα για χάρη του. Για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα ο Λουίς Φίγκο χαρακτηρίστηκε «προδότης».
Πάντως, συνέχισε τη συλλογή τίτλων για άλλα πέντε χρόνια και το 2005 πραγματοποίησε ετεροχρονισμένα το όνειρό του να αγωνιστεί στην Ιταλία, καθώς εντάχθηκε ως ελεύθερος στην Ίντερ. Σε μια τετραετία πρόσθεσε νέες σελίδες δόξας στο βιογραφικό του και «κρέμμασε τα παπούτσια» το 2009 ως πρωταθλητής.
Το παλμαρέ του Λουίς Φίγκο είναι γεμάτο με τίτλους: Κατέκτησε 1 κύπελλο (1995) και 1 Σούπερ Καπ (1995) Πορτογαλίας και ακολούθως άνοιξε… λογαριασμό στην Ισπανία. Με την Μπαρτσελόνα πανηγύρισε 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1997) και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (1997), συν 2 τίτλους πρωταθλήματος (1998, 1999), 2 κύπελλα (1997, 1998) και 1 Σούπερ Καπ (1996).
Στη Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε με 1 Τσάμπιονς Λιγκ (2002), 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002), 1 Κύπελλο Ιντερκοντινένταλ (2002), 2 τίτλους στη Λα Λίγκα (2001, 2003), και 2 Σούπερ Καπ Ισπανίας τις ίδιες χρονιές.
Όσο για την παρουσία του στην Ίντερ συνοδεύτηκε από το απόλυτο σε τίτλους πρωταθλήματος με 4 κατακτήσεις από το 2006 έως το 2009, ενώ πανηγύρισε 1 κύπελλο (2006) και 3 Σούπερ Καπ (2005, 2006, 2008).
Ως διεθνής δεν είχε ανάλογες επιτυχίες με την Εθνική Πορτογαλίας, καθώς στη μόνη φορά που πλησίασε έναν τίτλο η Εθνική Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ δεν το επέτρεψε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004.
Αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στους Παίδες κάτων των 16 χρόνων το 1989 και παγκόσμιος πρωταθλητής Νέων το 1991. Με την Εθνική Πορτογαλίας κατέγραψε 127 συμμετοχές και σημείωσε 32 τέρματα, ενώ συμμετείχε σε δύο Μουντιάλ (2002, 2006) και ισάριθμα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2000, 2004).
Σε ατομικό επίπεδο κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα» το 2000, ενώ αναδείχθηκε πολλές φορές κορυφαίος της χρονιάς στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Η FIFA τον συμπεριέλαβε στους 100 κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Ας δούμε και τα υπόλοιπα σημαντικά αθλητικά γεγονότα που έγιναν σαν σήμερα:
2001: «Χρυσός» ο Μάρας
Ο Βλάσης Μάρας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μονόζυγο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ενόργανης γυμναστικής που έγινε στη Γάνδη.
1999: Θρύλος του κρίκετ
Ο 41χρονος θρύλος του κρίκετ, παίκτης και προπονητής της ομάδας των Γουέστ Ίντις, Μάλκολμ Μάρσαλ, πέθανε μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο του εντέρου.
1991: Εθνική τέλος…
Σε ηλικία 34 χρόνων ο Μπράιαν Ρόμπσον τερμάτισε την καριέρα του στην Εθνική Αγγλίας, με την οποία είχε 90 συμμετοχές και πέτυχε 26 γκολ. Σε επίπεδο συλλόγων αγωνίστηκε μέχρι τα 40 του χρόνια, καθώς το 1994 αποχώρησε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δούλεψε ως παίκτης-προπονητής στη Μίντλεσμπρο μέχρι το 1997.
1990: Ιστορικό Γκραν Πρι
Διεξάχθηκε το ιστορικό Γκραν Πρι υπ’ αριθμόν 500 για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 στην πίστα της Αδελαΐδας. Νικητής αναδείχθηκε ο Νέλσον Πικέ με την Benetton, ο οποίος άφησε πίσω του τη Ferrari του Νάιτζελ Μάνσελ για 3.1 δευτερόλεπτα. Η τρίτη θέση κατέληξε στην έτερη Ferrari του Αλέν Προστ.
1984: Νίκη τίτλου
Ο Στιγκ Μπλόμγκβιστ κέρδισε το Ράλι Ακτής Ελεφαντοστού, οδηγώντας για πρώτη φορά το ανανεωμένο Audi Quattro με το κοντό μεταξόνιο. Με τη συγκεκριμένη νίκη κατέκτησε τον μοναδικό του τίτλο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα WRC.Ο Σουηδός οδηγός επικράτησε για 22 λεπτά του Φινλανδού πρωταθλητή Χάνου Μίκολα, ο οποίος οδήγησε το παλαιότερο μοντέλο του Quattro.
1974: «Σιδερένια» γροθιά
Ο Μάικ Κόλινς νίκησε με νοκ-άουτ τον Πατ Μπρόνσον με μια μόνο γροθιά στα 4 δευτερόλεπτα του πρώτου γύρου.
1973: Μόνο ο Μπόις
Διεξάχθηκε το πρώτο Ράλι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στο πλαίσιο του νεοσύστατου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (WRC). Νικητής αναδείχθηκε ο Βάλτερ Μπόις με Toyota Corolla, γράφοντας ιστορία ως ο πρώτος και μόνος Καναδός που κέρδισε σε Ράλι.
1973: Έκανε την αρχή
Ο Μπεν Κρένσο κατέκτησε το πρώτο του τουρνουά γκολφ όταν επικράτησε στο Όπεν του Τέξας. Στην καριέρα του μετρά 19 τίτλους σε τουρνουά PGA.
1965: Έσπασε το κοντέρ
Η Μάργκαρετ Μπρίντλαβ έγινε η πρώτη γυναίκα που ξεπέρασε τα 300 μίλια την ώρα τρέχοντας με 308.56 στην Γιούτα.
1960: Αρνητικό ρεκόρ
Ο Γουάιλντ Τσέιμπερλαϊν των Φιλαδέλφεια Γουόριορς πέτυχε 44 πόντους, όμως έκανε αρνητικό ρεκόρ στο ΝΒΑ καθώς έχασε και τις 10 ελεύθερες βολές που εκτέλεσε στη νίκη της ομάδας του επί των Ντιτρόιτ Πίστονς με 136-121.
1938: Ήρθε στη ζωή ο «Τίτο»
Γεννιέται στο Τεόλο της Πάδοβα ο Ιταλός εμποδιστής Σαλβατόρε «Τίτο» Μοράλε. Πρωταθλητής Ευρώπης το 1962 στα 400μ εμπόδια (49.2) επίδοση που αποτελούσε ισοφάριση του παγκόσμιου ρεκόρ του Γκλέν Ντέϊβις.
1904: Μόνο για ποδόσφαιρο
Το πρώτο στάδιο που κτίστηκε για να φιλοξενεί αποκλειστικά αγώνες αμερικάνικου ποδοσφαίρου ήταν το Harvard Stadium.
1899: Γεννήθηκε ο Φραντς
Γεννιέται ο ποδηλάτης από το Λουξεμβούργο, Νίκολας Φραντς. Κέρδισε δύο φορές τον Γύρο της Γαλλίας (1927,28), αλλά και τον Γύρο της χώρας των Βάσκων (1926) ή τις διαδρομές Παρίσι – Βρυξέλλες (1927), και τον Γύρο του Παρισιού (1929). Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου 1985.
1886: Τελευταία κούρσα
Ο πρωταθλητής τζόκεϊ, Φρεντ Άρτσερ έτρεξε στην τελευταία του ιπποδρομία ιππεύοντας τον «Τόμι Τάιτλχαουζ» στο Κάστλ Σέλινγκ Πλέιτ στο Λούις. Τέσσερις ημέρες αργότερα αυτοκτόνησε.