Η κυπριακή παροιμία ταιριάζει γάντι σε όλους όσοι θυμήθηκαν Απρίλη μήνα τη διαιτησία και τα προβλήματά της. Για μια περίοδο που άρχισε τον Αύγουστο του. 2024 και μπήκε στην τελική ευθεία με μόνιμη παθογένεια τα φάλτσα σφυρίγματα το φαινόμενο είναι επιεικώς αστείο.
Διότι, φιλαράκια, είναι ηλίου φαεινότερο πως ο Ντομένικο Μεσίνα δεν βρήκε το γιατρικό, ακόμα και με τους ξένους διαιτητές που φέρνει στην Κύπρο, αφού αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και πολλές φορές χειρότεροι από τους μέτριους δικούς μας.
Χώρια που αυτό γίνεται με τις… ευλογίες της ΚΟΠ, καθότι η ηγεσία της Ομοσπονδίας έχει να λέει για τις ενέργειες της προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα της διαιτησίας. Διότι, στην πράξη το μόνο που επιτυγχάνει είναι να κάνει μια τρύπα στο νερό!
Μπορεί κάποιοι να «πιπιλίζουν» την καραμέλα της διαιτησίας να δικαιολογήσουν τα αρνητικά αποτελέσματα, όμως οι περισσότεροι από εκείνους που διαμαρτύρονται έχουν δίκαιο και αυτό είναι τραγικό.
Εντούτοις, η σιωπή τόσων μηνών από όλους όσοι κόπτονται για τη διαιτησία παραπέμπει σε άλλες παροιμίες: «Έτσι κκελέ, έτσι ξιουράφιν θέλει», «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς», «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα», «ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυράν».
Όσο για εκείνους που βρίσκουν άλλοθι τη διαιτησία υπάρχει η κατάλληλη παροιμία: «Αλλού τους τρώει τζιαι αλλού κνίθουνται»!
Άσχημος
