Οι «άθλοι» του Ντομένικο Μεσίνα υπό την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Επιτροπής Διαιτησίας της ΚΟΠ κάνουν πολλούς από τους εμπλεκόμενους στον χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου να αναπολούν τον προκάτοχό του, Μίλοραντ Μάζιτς.
Ναι μεν υπήρχαν παράπονα στην τριετή θητεία του Σέρβου, όμως απέφευγε τις χοντράδες. Σε αντίθετη με τον Ιταλό, ο οποίος στον δεύτερο του χρόνο ξεσάλωσε κυριολεκτικά. Δεν εξηγείται αλλιώς η παρέλαση τόσων πολλών κακών διαιτητών από τα γήπεδά μας, σε σημείο που δημιουργείται η εντύπωση ότι οι δικοί μας είναι σκαλιά ανώτεροι, με όλα τα κουσούρια τους.
Το χειρότερο στην προκειμένη περίπτωση είναι πως ο επικεφαλής της διαιτησίας χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης και στήριξης από την ΚΟΠ. Σε σημείο που οδηγεί σε πονηρές σκέψεις, λαμβάνοντας υπόψιν τον πρότερο βίο της Ομοσπονδίας στον ταλαιπωρημένο χώρο της διαιτησίας.
Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους δημιουργείται η εντύπωση ότι η ΚΟΠ έχει ως κύριο μέλημα οτιδήποτε άλλο εκτός από την ισότιμη μεταχείριση όλων των ομάδων από τη διαιτησία. Το σκηνικό θυμίζει τις παλιές «καλές» εποχές των «κομάντος», με μόνη διαφορά ότι τότε επιλέγονταν κυπριακές «σφυρίχτρες» για τις ειδικές αποστολές, ενώ τώρα επιστρατεύονται και εισαγόμενες.
Εδώ και καιρό εκφράζονταν επιφυλάξεις για κάποιες επιλογές του κ. Μεσίνα, επειδή ήταν εξόφθαλμο το χαμηλό επίπεδο πολλών από τους ξένους διαιτητές που έφερνε στην Κύπρο. Τα γεγονότα δικαίωσαν τους φόβους, καθότι διαλέγει -μεταξύ άλλων- τιμωρημένους στη χώρα τους για να διευθύνουν κρίσιμους αγώνες των διοργανώσεων της ΚΟΠ. Και ιδού τα χαΐρια τους…
Γιώργος Χατζηαντώνης