Η συγκεκριμένη ερώτηση έχει ως αποδέκτες ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως τις ομάδες και τους παράγοντές τους.
Κάθε χρόνο βλέπουμε κάποιες ομάδες οι οποίες δεν τα πάνε και τόσο καλά με αποτέλεσμα να προχωρούν σε πολλές – μαζεμένες κινήσεις, αλλαγές προπονητικών ομάδων, νέες επενδύσεις και ρίσκα κ.ο.κ.
Πολλές φορές, τα πιο πάνω έρχονται μαζί με οικονομικά προβλήματα τα οποία ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν με τρόπο συνετό αντιμετωπίζονται εντελώς λανθασμένα. Διότι κάθε νέα χρονιά γίνονται ”ανοίγματα” ούτως ώστε να στηθεί μια νέα δυνατή ομάδα η οποία θα τα πάει καλύτερα από την προηγούμενη και με τις επιτυχίες της θα καλύψει τις οικονομικές ζημιές της περασμένης χρονιάς.
Αλήθεια, πόσες φορές είδαμε την τακτική αυτή να έχει επιτυχία ; Και πόσες φορές την είδαμε να αποτυγχάνει και να γεμίζει χρέη τις ήδη χρεωμένες ομάδες ;
Πολλές φορές ! Αυτό που δεν βλέπουμε, είναι το να πιστέψουν στις Ακαδημίες τους όσο και εάν αυτό ακούγεται ρομαντικό. Να πουν δημόσια ότι η επόμενη χρονιά θα είναι κυρίως με ποδοσφαιριστές και παιδιά δικά μας και με ελάχιστους ξένους ούτως ώστε να τεθούν γερές βάσεις για το μέλλον και να γίνει εννοείται και εξοικονόμηση χρημάτων.
Ναι το επίπεδο των Ακαδημιών -δυστυχώς- δεν είναι τόσο ψηλό άρα και το επίπεδο αυτής της ομάδας δεν θα είναι ούτε αυτό ψηλό. Ε και ; Οι πλείστες ομάδες της Κύπρου δεν ”πνίγονται” κάθε χρόνο στα τρόπαια και στις ευρωπαϊκές πορείες. Μπορούν να αφιερώσουν -αν χρειαστεί- μια χρονιά για να μπουν σε rebuild mode.
Σαφώς, δεν λέμε να αρχίσουν όλες οι ομάδες να λύνουν συμβόλαια ποδοσφαιριστών και να αγωνίζονται μόνο με τους ”μικρούς”. Αλλά όταν μια ομάδα αντιμετωπίζει τόσα οικονομικά προβλήματα είναι σίγουρα πιο λογικό από το να επιμένει στην ίδια αποτυχημένη τακτική που της προκάλεσε τα προβλήματα αυτά.
Λοΐζος Μωυσέως