Τι έγινε παιδιά, όλα καλά με τη διαιτησία; Ερωτώ επειδή ως διά… μαγείας σώπασαν οι φωνές των… καθολικώς διαμαρτυρομένων, οι οποίοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους ουκ ολίγες φορές στην τρέχουσα περίοδο.
Τώρα, όμως, που πήραν τα… σφυριγματάκια τους και τσέπωσαν τους βαθμούς το παίζουν «μούγκα στη στρούγκα»… Κιχ δεν έβγαλαν για τα «κοράκια»! Θα μου πείτε ότι μπορεί να μην έγιναν λάθη γι’ αυτό και δεν είχαμε κλάψες.
Έλα, όμως, που κάποιοι διαιτητές επιμένουν να διαφημίζουν την ανικανότητά τους. Απλώς αυτή τη φορά έκαναν τα «σωστά» λάθη και εκείνοι που φωνάζουν είναι μικροί κι αδύναμοι…
Ας έχουν, όμως, κατά νου όλοι όσοι μυξοκλαίνε για να ευνοηθούν παρακάτω πως θα έρθει η σειρά τους να περάσουν από «χειρουργείο». Και τότε, αγαπητοί, μόνο γέλωτα θα προκαλούν τα παραπονιάρικα λόγια τους.
Η μαγκιά, κυρίες και κύριοι, για να «κοπεί ο βήχας» των διαιτητών είναι να τους καταγγέλλει η ομάδα που ευνοείται. Και να τους λέει κατάμουτρα πως δεν θέλει εύνοια και κάλπικους βαθμούς, αλλά εφαρμογή των κανονισμών και ίση μεταχείριση.
Τόσο απλό μα και τόσο δύσκολο το αυτονόητο για το κυπριακό ποδόσφαιρο, όπου η υποκρισία δεν έχει τέλος εξ ου και η σιωπή των ομάδων που ευνοούνται. Ενώ υποτίθεται πως ΟΛΟΙ οι παράγοντες είναι υπέρμαχοι του δικαίου.
Εν κατακλείδι νομίζω πως η φράση του Χριστού «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί» ταιριάζει στην περίσταση…
Κουτσομπόλης
