Τα όσα συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου αντικατοπτρίζουν το είδωλο της κυπριακής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας της διαφθοράς, των διαπλεκόμενων συμφερόντων, του «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο… μπιπ μας»! Και του κρύψε να περάσουμεν, βεβαίως, καθότι πρόκειται για άλλη μια «αρετή» της ράτσας μας.
Για να έχουμε καλό ρώτημα, κυρίες και κύριοι, τι κάναμε σωστά τα τελευταία χρόνια για να έχουμε ανάλογη εικόνα σε όλους τους τομείς και δη στο ποδόσφαιρο; Εύκολη η απάντηση και την νιώθει το πετσί του ο κάθε κοινός θνητός που ζει σε αυτό το κατά τ’ άλλα πανέμορφο νησί: Τίποτε απολύτως.
Το λέω ορθά κοφτά, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, βάζοντας όλους στο «μπλέντερ» των ευθυνών. Διότι, αγαπητοί, δεν φταίνε μόνο αυτοί που κάνουν ό,τι κάνουν, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι που τους ανεχόμαστε και απλώς κλαίμε για το μαύρο μας το χάλι. Λες και μας έχουν σε νάρκωση διαρκείας ένα πράμα. Για τόση αποχαύνωση μιλάμε…
Μέσα στη γενική ελαφρότητα της θεώρησης των πάντων βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο διάφοροι και λένε τα δικά τους, για τις τωρινές ή τις χρόνιες παθήσεις του ποδοσφαίρου.
Οφείλω να ομολογήσω πως είναι όλοι λαλίστατοι στα Μου Μου Ε ή στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Και αποκαλυπτικότατοι, επίσης! Πώς, όμως, θα τους πιστέψει ο κόσμος όλους αυτούς τους κοστουμάτους που έκαναν το ψέμα επιστήμη; Δυστυχώς μόνο τον γέλωτα προκαλούν. Το χειρότερο, μάλιστα, είναι πως δεν προσφέρουν κάτι χρήσιμο οι κουβέντες του αέρα που αμολούν γενικώς, ειδικώς ή αορίστως.
Το μόνο σίγουρο είναι πως όλο αυτό το θέατρο σκιών αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων. Διότι, πάνω απ’ όλα ο εαυτούλης μας…
Άσχημος
