Η νέα ήττα για την Ομόνοια ήταν η τέταρτη μέσα στη σεζόν σε σύνολο 14 αγώνων. Έχει δεχθεί 17 γκολ ενώ μόνο σε τρία ματς πρωταθλήματος δεν έχει δεχθεί. Μια ομάδα με πρωταγωνιστικές βλέψεις προχωρά με σταθερά και σίγουρα βήματα και βελτιώνει κομμάτια του παιχνιδιού της.
Αποκτώντας αυτοπεποίθηση μέσω των αποτελεσμάτων, για να πειστεί και ο κόσμος αισθανόμενος πως υπάρχει κάποια ελπίδα. Αυτό – αν εξαιρέσουμε το αρχικό στάδιο της σεζόν- δεν συμβαίνει στο «τριφύλλι». Όταν χάνεις 11 βαθμούς από την Ανόρθωση, την ΕΝΠ, την Ομόνοια 29 και τον Εθνικό τότε δεν μπορείς να λες ότι πας για πρωτάθλημα. Για να λέμε μάλιστα και τα πράγματα με το όνομα τους, αυτά τα παιχνίδια …απαιτούσαν μια Ομόνοια κυρίαρχη κι όχι απλώς νικήτρια.
Το πράγμα δεν φαίνεται για την ώρα να διαφοροποιείται έστω και αν έγινε αλλαγή προπονητή. Δεν δείχνουν αλλιώς τα πράγματα (από πλευράς ουσίας) με τον ερχομό του Γιάννη Αναστασίου που ακολούθησε την αποτυχημένη επιλογή – όπως αποδείχθηκε – του Βάλντας Νταμπράουσκας. Με βάση την εκπεφρασμένη θέση ότι ο Αρτινός προπονητής είναι υπηρεσιακός, η Ομόνοια θα πρέπει σύντομα να βρει αυτόν που ξέρει τα βήματα.
Έναν προπονητή – κατά προτίμηση γνώστη του χώρου ή τουλάχιστο της νοοτροπίας – που τα έχει ξαναζήσει όλα αυτά σε ανάλογο επίπεδο πίεσης, απαίτησης, αναγκαιότητας. Και έχει πετύχει. Έναν προπονητή χωρίς τα rotation (σχεδόν) εντελώς διαφορετικών ενδεκάδων, αλλά με σωστή χρήση παικτών που δεν μπορούν να έχουν την ετικέτα του βασικού και της εναλλακτικής. Ανήκουν στο βασικό rotation άρα είναι σε ετοιμότητα.
Επιστρέφουμε στις απώλειες. Η Ομόνοια δεν μπορεί να διαχειριστεί τα βατά παιχνίδια. Πληρώνει το ότι δέχεται πολύ εύκολα γκολ. Οι αγώνες πριν και μετά τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια κερδίζονται με διαχείριση. Λείπει η κλάση, η ποιότητα σε κάποιες θέσεις, ή αν θέλετε η γνώση να κερδίσει αυτά τα παιχνίδια. Δεν αξιοποιείς την κατοχή, ο αντίπαλος σου ρίχνει γκολ από το πουθενά και μετά τρέχεις. Όταν αρχίζεις και χάνεις από κατώτερους αντιπάλους αρχίζει η γκρίνια και τότε λες δεν πάμε πουθενά, αυτοί είμαστε κτλ.
Η κατάσταση με τις κατώτερες ομάδες, αλλά και η γενικότερη δεν οφείλεται σε νοοτροπίες ή κακά φεγγάρια, είναι ζήτημα χαρακτηριστικών των παικτών. Εκεί πρέπει να επενδύσει τον Γενάρη το «τριφύλλι». Να βρει ένα box to box μέσο που τα κάνει όλα και συμφέρει, ένα κεντρικό αμυντικό που πασάρει και ανεβάζει την ομάδα ψηλά και βεβαίως ένα ακραίο μεσοεπιθετικό που δεν θα συμπληρώνει απλώς το ρόστερ, όπως ακριβώς κάνει τώρα ο Ομέρ Ατζίλι). Βάζοντας αυτούς τους παίκτες στο ρόστερ της η Ομόνοια μπορεί να ποντάρει πιο σίγουρα σε ένα καλό άμεσο μέλλον.
Καλή δύναμη, καλή συνέχεια.
Π.Π.
ΥΓ. Το περιεχόμενο του σχολίου αφορά το αγωνιστικό μέρος. Δεν καταπιάνεται με τη διαιτησία.
