H Ομόνοια χθες το βράδυ στη Λεμεσό δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Ήταν κατώτερη της περίστασης, έχασε από την Πάφος FC (2-1) και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Conference League.
Ήταν χθες γύρω στις 9.30 το βράδυ όταν η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με τους πράσινους να αποχαιρετούν την Ευρώπη, με μία εμφάνιση κάθε άλλο παρά αντάξια των απαιτήσεων ενός πολύ σημαντικού για την ιστορία της αγώνα. Και να τσαλακώνουν τα συναισθήματα του κόσμου τους, που είχε πιστέψει ότι η ομάδα χθες θα έγραφε ιστορία.
Στο α΄ μέρος του ματς η Ομόνοια ήταν απούσα. Οι αντίπαλοι πιέζοντας ασφυκτικά τους πράσινους στον άξονα, τους οδηγούσαν στο εύκολο λάθος και στην απώλεια κατοχής. Με τους ίδιους να είναι σχεδόν απόλυτοι κυρίαρχοι (61 τοις εκατό κατοχή, 12 τελικές έναντι 39 τοις εκατό κατοχή και 3 τελικές).
Οι αργές επιστροφές, οι κακές αντιδράσεις και τα λάθη των παικτών της Ομόνοιας έδιναν ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση και ψυχολογία στους παίκτες της Πάφος FC.
Κατά το 10λεπτο του β ημιχρόνου (50’ -60’) η Ομόνοια όχι μόνο κατάφερε να ισορροπήσει το ματς, αλλά ήταν καλύτερη πατώντας γερά στο γήπεδο και λειτουργώντας πιο ορθολογικά. Στο 57’ ο Μάριτς βρήκε με σουτ στο δοκάρι και στο 60’ ο Γιόβετιτς ισοφάρισε. Αλλά ένα ματς δεν διαρκεί δέκα λεπτά.
Εκεί που το τριφύλλι ξέφυγε από το στρίμωγμα και περιμέναμε να μαρσάρει τη μηχανή …ήταν η Πάφος που σκόραρε ξανά (65’).
Από κείνο το σημείο και μέχρι τέλους η Ομόνοια απέδειξε πιο απτά από προηγουμένως, την κατωτερότητα της έναντι των περιστάσεων της μεγάλης χθεσινής αναμέτρησης. Ούτε υποψία απειλής προς το αντίπαλο τέρμα, με τον αντίπαλο να κάνει διαχειρηση χωρίς δυσκολία και να παίρνει μία μεγάλη και ιστορική πρόκριση στους 16 του Conference League.
Οι αλλαγές του Γιάννη Αναστασίου, απέσυρε Μάριτς, Λοΐζου για να ρίξει Αλιούμ, Στεπίνσκι στο 75΄, δεν βοήθησαν. Αν για παράδειγμα έμπαινε στο ματς πιο νωρίς ο Αλιούμ ίσως η Ομόνοια να γινόταν πιο επικίνδυνη επιθετικά. Ίσως…
Η αλήθεια είναι πως οι πράσινοι με τη χθεσινή τους εμφάνιση έδειξαν ότι αποκλείστηκαν από μία (συνολικά) καλύτερη ομάδα και δε δικαιούντο κάτι παραπάνω. Οι αντίπαλοι έπαιξαν καλύτερο ποδόσφαιρο και είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.
Πλέον, στρέφουν το βάρος στα εγχώρια και κυρίως στο ρεαλιστικό από πλευράς τίτλων, στόχο που τους έχει απομείνει και δεν είναι άλλος από το Κύπελλο με το έργο τους μόνο εύκολο να μην είναι.
Εννοείται ότι το πλασάρισμα σε θέση που οδηγεί στην Ευρώπη μέσω πρωταθλήματος, αποτελεί επίσης στόχο.
Π.Π.