Πέρυσι τέτοια εποχή τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η Ομόνοια, με τη συμπλήρωση της δέκατης αγωνιστικής ήταν στην τέταρτη θέση με 19 βαθμούς, 9 βαθμούς πίσω από την κορυφή όπου ήταν η Πάφος FC. Με απολογισμό 6 νίκες μια ισοπαλία 3 ήττες και αναλογία τερμάτων 22-13.
Η ομάδα δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη, ούτε έδινε προοπτική. Ο τότε προπονητής Βάλντας Νταμπράουσκας που ήλθε για να την οδηγήσει στην αναγέννηση, αρχικά έδωσε μια καλή εντύπωση αλλά… μείναμε όλοι με την εντύπωση.
Όσο προχωρούσε ο χρόνος, τόσο περισσότερο τα πράγματα ασχήμιζαν. Η εικόνα που διαμορφώθηκε δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες κανενός. Ο Λιθουανός αποχώρησε μετά το Ευρωπαϊκό ματς με τη Λέγκια (28.11.24, τέταρτη αγωνιστική League Phase) όπου η Ομόνοια ήταν κάκιστη και έχασε με 3-0 Ήταν το ματς όπου το ποτήρι ξεχείλισε…
Ο αντικαταστάτης του Γιάννης Αναστασίου που κάθισε στον πάγκο για πρώτη φορά κατά τη δωδέκατη αγωνιστική έκανε εξαιρετικό ντεμπούτο (2.12.24 Πάφος Ομόνοια 0-1) αλλά δυστυχώς για την ομάδα… έμεινε στο ντεμπούτο. Στην συνέχεια, η τοποθέτηση του Ελλαδίτη στο πόστο, αποδείχθηκε άλλη μια λάθος επιλογή. Και δεν ήταν η πρώτη του φορά.
Πόσο όμως διαφορετικά είναι τα πράγματα φέτος. Η Ομόνοια παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το 22 ο πρωτάθλημα.
Η «μαρτυρία» της υπέροχης εικόνας
Το τριφύλλι βρίσκεται στην κορυφή με 23 βαθμούς (ισοβαθμεί με τον Άρη) με απολογισμό 7 νίκες 2 ισοπαλίες μια ήττα και αναλογία τερμάτων 23-6.
Τα έξαλλα πανηγύρια των παικτών και οπαδών του ΑΠΟΕΛ μετά την ισοπαλία στο ντέρμπι μαρτυρούν την υπέροχη φετινή εικόνα της Ομόνοιας (η τελευταία φορά που πανηγύρισαν τόσο έντονα πρέπει να ήταν όταν πήραν για τελευταία φορά το πρωτάθλημα).
Η συμπεριφορά των οπαδών του ΑΠΟΕΛ δεν είναι η μόνη μαρτυρία της υπέροχης εικόνας (αλλά και ανωτερότητας) της φετινής Ομόνοιας, αλλά σαφέστατα είναι η πιο παραστατική. Είναι αρκετές οι φετινές επί χόρτου μαρτυρίες.
Η Ομόνοια είναι απολαυστική. Προσφέρει απλόχερα θέαμα, (είναι η ομάδα που ο κάθε φίλος του ποδοσφαίρου θέλει να βλέπει), αλλά και ουσία, παίζοντας το είδος του ποδόσφαιρου, που αποκαλείται σύγχρονο.
Κυριαρχικό, πολυδιάστατο, με μπόλικη ενέργεια μη προβλέψιμο, αποτελεσματικό, κάθετο, με περισσότερη πάσα, λιγότερη ντρίπλα, καλές αποστάσεις. Η ισορροπία στην ομάδα είναι δεδομένη.
Η ομάδα αυτή αποδίδει με την ίδια επάρκεια είτε σε transition ή είτε σε σετ παιχνίδι και δεν εξαρτάται αποκλειστικά από έναν παίκτη.
Το «τριφύλλι» έχει απεξαρτηθεί από άτομα γιατί διαθέτει πλειάδα πολύ ποιοτικών ποδοσφαιριστών, παράλληλα δε είναι γεμάτο με πραγματικούς ηγέτες.
Ο απόλυτος X-factor
Ο Στέφαν Γιόβετιτς έχει την πιο ευδιάκριτη ηγετική στόφα. Ηγέτες όμως είναι και οι Γουίλι Σεμέδο, Μουαμέρ Τάνκοβιτς, Ράιαν Μαέ. Όπως και ο Εβάντρο Κοστα. Και φυσικά ο μεγάλος Φαμπιάνο.
Όλοι αυτοί οι παίκτες είναι εν δυνάμει πρωταγωνιστές. Ανάλογα με το παιχνίδι, τη μέρα, τις συνθήκες και τις απαιτήσεις, είναι εκείνοι που θα βγουν μπροστά.
Για να μη ξεχνιόμαστε όμως. Ο απόλυτος X-factor της φετινής μετάλλαξης είναι ο τεράστιος Χένινγκ Μπεργκ. Ένας καθηγητής του ποδοσφαίρου.
Αυτή είναι μια άλλη Ομόνοια. Καμία σχέση με εκείνη των προηγούμενων χρόνων. Τόσο δυναμική και αποφασισμένη είχαμε πολύ καιρό να τη δούμε.
Από τη στιγμή που -δείχνει ότι- δεν τη λυγίζει η πίεση και το άγχος του αποτελέσματος μόνο καλύτερες μέρες μπορούν να έρθουν. Εξάλλου, τρώγοντας έρχεται η όρεξη…
Π.Π.
