Είναι γενικώς παραδεκτό πως η αγωνιστική απόδοση του Άρη φέτος, αλλά και η γενικότερή του εικόνα, καμία σχέση έχουν με τα όσα μας έχει συνηθίσει να βλέπουμε από αυτόν τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Τα πιο πάνω οφείλονται σε πλειάδα παραγόντων. Αρχικά, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες είναι αυτός της κούρασης. Ο Άρης αγωνιζόταν για μεγάλο διάστημα τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη με αποτέλεσμα η κούραση που προέκυψε να φανεί και να τον επηρεάσει αρνητικά.
Επιπλέον, άλλα γεγονότα μέσα στη χρονιά έπαιξαν σημαντικό ρόλο όπως για παράδειγμα αρκετοί τραυματισμοί σημαντικών ποδοσφαιριστών, η… «αφλογιστία» του Κακόριν του οποίου οι φετινές εμφανίσεις ουδεμία σχέση είχαν με αυτές της προηγούμενης χρονιάς, ακόμα και το ότι ο Α. Σπιλέφσκι είχε μείνει αρκετά παιχνίδια μακριά από τον πάγκο λόγω αποβολών.
Όλα αυτά συνέτειναν στο να μείνει η ομάδα της Λεμεσού εκτός της διεκδίκησης του τίτλου του πρωταθλητή και εκτός της διεκδίκησης του πρώτου τίτλου κυπελλούχου στην ιστορία της.
Οι παράγοντες είναι αρκετοί (και απόλυτα φυσιολογικοί αφού έτσι είναι το ποδόσφαιρο), ωστόσο η ανάλυσή τους από την ομάδα δεν θα γίνει τώρα, αλλά στο τέλος της χρονιάς.
Τη δεδομένη στιγμή, άπαντες επικεντρώνονται στις εναπομείνασες αγωνιστικές τους υποχρεώσεις και το στόχο τους που δεν είναι άλλος από την κατάληψη της τρίτης θέσης της βαθμολογίας, η οποία οδηγεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης σεζόν.
Μάλιστα, εάν ο Άρης παραμείνει στην τέταρτη θέση και μετά το τέλος του πρωταθλήματος, αλλά η Ομόνοια η οποία βρίσκεται στην τρίτη θέση κατακτήσει το κύπελλο, τότε και η τέταρτη θέση εξασφαλίζει ευρωπαϊκή συμμετοχή.
Αυτό όμως είναι κάτι που δεν σκέφτονται στην «ελαφρά ταξιαρχία», αφού θέλουν οι ίδιοι να μπορούν να «ορίσουν τη μοίρα τους». Και αρχίζοντας με το αυριανό εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι στο ΑΠΟΕΛ, αυτό ακριβώς είναι που θα προσπαθήσουν να πράξουν.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι Γιαγκό, Καζού και Στρούτσκι θα είναι εκτός, ενώ οι Σάβο και Σουμάνσκι παραμένουν αμφίβολοι.
Λοΐζος Μωυσέως
