Η αποστολή ήταν εκ προοιμίου πολύ δύσκολη για τους Μπακς στους τελικούς. Όμως ενώ οι αμφιβολίες πριν την έναρξη της σειράς με τους Σανς επικεντρώνονταν στην παρουσία αρχικά και την αγωνιστική κατάσταση στη συνέχεια του Γιάννη Αντετοκούνμπο μετά τον τραυματισμό του, ξάφνου έχει μετατοπιστεί σε… όλους τους άλλους.
Ο Greek Freak είναι συγκλονιστικός και ταυτόχρονα συγκινητικός. Πρώτον γιατί απλώς και μόνο είναι παρών στους τελικούς μετά από έναν τραυματισμό που άλλους θα έθετε νοκ άουτ μήνες (αλλά χάρη στο εξωγήινο κορμί του και τον τρόπο που το έχει δουλέψει τον κράτησε ούτε εβδομάδα εκτός) και δεύτερον γιατί δεν παρίσταται και χαιρετίζει, αλλά δίνει το 100% κι ακόμη περισσότερο.
Όμως οι συμπαίκτες του που στα δύο ματς με τους Χοκς που τον στερήθηκαν έδειξαν πως δεν είναι απλώς τα δεκανίκια του ηγέτη της ομάδας αλλά αυτόφωτοι αστέρες που μπορούν να ηγηθούν στα δύσκολα, έχουν εξαφανιστεί στους δύο πρώτους τελικούς.
Ο ίδιος μετρά 31 πόντους, 14,5 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 τάπες, 1,5 κλεψίματα και 3 λάθη κατά μέσο όρο. Όμως ενώ η ομάδα του βρίσκεται στο +4 απέναντι στους Σανς στα 75 λεπτά της σειράς που βρίσκεται εκείνος στο παρκέ, στα υπόλοιπα 21 που έχει ξαποστάσει το Μιλγουόκι βρίσκεται στο -27. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα.
Ο Τζρου Χόλιντεϊ πέραν του ότι έχει εκτεθεί αμυντικά αποτελεί μαύρη τρύπα στην επίθεση με 11/35 σουτ, ο δε Κρις Μίντλετον με 17/42 δεν πάει πολύ πίσω. Το πιο ανησυχητικό, ωστόσο, είναι πως δεν είναι καθόλου επιθετικοί έχοντας εκτελέσει μαζί πέντε βολές (μηδέν ο Μίντλετον) στα δύο πρώτα παιχνίδια, ενώ ο Γιάννης έχει μόνος του 30 (κι ας έχει ευστοχήσει μόνο στις 18).
Η έλλειψη επιθετικότητας είναι φανερή και στην άμυνα. Στο Game 2 χρειάστηκε να περάσουν τα πρώτα 16 αγωνιστικά λεπτά για να κάνουν το πρώτο τους φάουλ! Παρότι τα ξημερώματα περιόρισαν την τροφοδότηση του Έιτον και τη ζημιά κοντά στο καλάθι, έγιναν εξαιρετικά ευάλωτοι στην άμυνα. Το κομπιούτερ που δεν κάνει λάθος, Κρις Πολ, αλλά και ο υποτιμημένος δημιουργός Ντέβιν Μπούκερ πέρα από μεγάλα σουτ που πρόσφεραν κυκλοφόρησαν εξαιρετικά την μπάλα σε μια άριστα δομημένη επιθετικά ομάδα, που δείχνει τις καταβολές του Μόντι Γουίλιαμς ως άλλοτε παίκτη του Γκρεγκ Πόποβιτς. Την ίδια ώρα, ο Μίντλετον έπαιρνε το ένα τραβηγμένο σουτ μετά το άλλο, ο Χόλιντεϊ αναλωνόταν σε τσαπατσούλικα τελειώματα και οι φωνές του Γιάννη έπεφταν στο κενό…
Η σειρά, πάντως, είναι… far from over, αν και ιστορικά μόλις τέσσερις ομάδες έχουν επιστρέψει σε τελικούς από το 0-2. Οι Μπακς δίνουν την αίσθηση πως αν ανεβάσουν λίγο την ένταση στο παιχνίδι τους και πάρουν πράγματα από τους άλλους δύο ηγέτες τους μπορούν να επιστρέψουν. Στα δύο πρώτα παιχνίδια οι Σανς δεν είχαν ούτε έναν υστερήσαντα, έγραψαν απίθανα νούμερα σε τρίποντα (41,8%), βολές (92,5%) και αναλογία ασίστ/λαθών (44/21) με τους ηγέτες τους να δείχνουν το δρόμο, αλλά και τους ρολίστες τους (Μπρίτζες, Πέιν, Τζόνσον, Κράουντερ) να κάνουν επίσης καταπληκτική δουλειά. Αν αυτή η ισορροπία μεταβληθεί κατά τι προς όφελος των Μπακς, η σειρά θα έχει μέλλον.
Για να συμβεί αυτό, ωστόσο, οι Μπακς θα πρέπει να βγάλουν επιτέλους πάθος, καθαρό μυαλό και μαζί με αυτό τους Σανς από την comfort zone τους. Όσο εξαιρετικό σύνολο κι αν είναι (γιατί, κακά τα ψέματα, ο Μόντι Γουίλιαμς έχει δέσει κόμπο τον Μάικ Μπουντενχόλζερ), αν το Μιλγουόκι δεν τους κάνει να νιώσουν πίεση και να κλονίσει την αυτοπεποίθησή τους, ο τίτλος θα πάει στο Φίνιξ για πρώτη φορά. Και οι Μπακς θα έχουν χάσει μια ιστορική ευκαιρία που στο σύγχρονο ΝΒΑ των τόσων πολύ δυνατών ομάδων είναι αμφίβολο αν θα ξανάρθει.
ΥΓ: Ένα μεγάλο respect στον Γιάννη Μπουρούση. Από τους πιο έξυπνους και καλύτερα τεχνικά καταρτισμένους ψηλούς, πρωταγωνίστησε στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης και σε κορυφαίες ομάδες παρότι η «μόδα» της αθλητικότητας συνέπεσε με την εποχή του. Πάνω από όλα, όμως, respect γιατί ποτέ δεν είπε «όχι» στην Εθνική παίζοντας τραυματίας ή ταξιδεύοντας από την άλλη άκρη της γης για τα «παράθυρα».
sport-fm.gr
