Η πρόσληψη του Σωφρόνη Αυγουστή στον πάγκο της Εθνικής Κύπρου δημιούργησε ελπίδες ανάκαμψης του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Σε πρώτο χρόνο, όμως τα αποτελέσματα ήταν δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια και μάλιστα με το ίδιο σκορ (3-0), από τη Ρουμανία εντός έδρας και από το Κόσοβο εκτός.
Κάπως έτσι η καλά κρατεί συντηρείται και δεν είναι λίγοι εκείνοι που τα βλέπουν όλα μαύρα… Εντούτοις, μέσα από δύο αρνητικά αποτελέσματα αναδείχθηκε και μια αχτίδα φωτός για την Εθνική μας, που σχετίζεται με την εικόνα της στα τελευταία παιχνίδια.
Διότι, είδαμε την Εθνική να παίζει ποδόσφαιρο και όχι να αντιμετωπίζει μοιρολατρικά τους αντιπάλους της. Οι διεθνείς προσπάθησαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα, είχαν ορθόδοξη ανάπτυξη και κυρίως δημιούργησαν ευκαιρίες.
Βάσει των στατιστικών είχαν 15 τελικές προσπάθειες με 4 στον στόχο κόντρα στην Ρουμανία, ενώ τα αντίστοιχα νούμερα στο Κόσοβο ήταν 11 με 4.
Η ρεαλιστική προσέγγιση των δεδομένων δείχνει πως κάτι είναι και αυτό. Ή μάλλον είναι το πρώτο βήμα για να βγει η Εθνική από τον βάλτο των τελευταίων χρόνων, όταν έμπαινε στο γήπεδο με 11 αμυντικούς, οι οποίοι στο τέλος «κουτουλούσαν μεταξύ τους.
Βλέπουμε, δηλαδή, μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, που έχει αρχή, μέση και τέλος βάσει συγκεκριμένου πλάνου. Το γεγονός ότι δεν της βγήκε σε πρώτη φάση είναι δεδομένο, όμως αποτελεί ένα βήμα.
Άλλωστε, ο Σωφρόνης Αυγουστή δεν είναι «φακίρης» για να μεταμορφώσει την Εθνική με το μαγικό του ραβδί. Προπονητής είναι ο άνθρωπος και συνεπώς αξίζει να του δοθεί πίστωση χρόνου…
Κουτσομπόλης
