Είναι γεγονός ότι η Πάφος πραγματοποίησε φέτος την καλύτερη πορεία της στο πρωτάθλημα αλλά και στο θεσμό του Κυπέλλου. Η ομάδα τερμάτισε για πρώτη φορά στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ για πρώτη φορά πήγε μέχρι την ημιτελική φάση του Κυπέλλου. Παρ’ όλα αυτά, η σεζόν δεν θεωρείται πετυχημένη. Αυτό έχει να κάνει με όλα όσα η ομάδα έδειξε μέχρι τον Ιανουάριο, αλλά και με τον υψηλό προϋπολογισμό που έγινε, που είχε ως στόχο την κατάκτηση ενός τροπαίου.
Ο κυριότερος λόγος για το οποίο η Πάφος απέτυχε να υλοποιήσει το μεγάλο της στόχο είναι οι κινήσεις που έγιναν τον Ιανουάριο. Μπρούνο Φελίπε, Γέφτε Μπετανκόρ και Ίβιτσα Ίβουσιτς δεν βοήθησαν όσο έπρεπε, ενώ σοβαρό ήταν το πλήγμα και από την αποχώρηση του Γουίλι Σεμέδο. Ήταν ένας παίκτης που έδινε σημαντικές λύσεις στην επίθεση με γκολ και ασίστ και είναι ένα στοιχείο που… εξαφανίστηκε με την αποχώρησή του.
Επίσης, δεν βοήθησε ούτε η αλλαγή προπονητή, αφού η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στα παιχνίδια που έκριναν τη σεζόν, ανεξάρτητα από το αν θεωρείται σωστή ή όχι η απομάκρυνση του Χένινγκ Μπεργκ. Η παρουσία του Μίτσελ Σαλγκάδο άλλαξε το κλίμα στα αποδυτήρια, αλλά αγωνιστικά δεν υπήρξε ουδεμία βελτίωση που να δικαιολογεί την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.
Ο κόσμος στήριξε αυτή την προσπάθεια και θα πρέπει να συνεχίσει να το κάνει. Γιατί η επιτυχία δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να έρθει από τη μια μέρα στην άλλη. Πρέπει να μάθει μια ομάδα από τις… αποτυχίες και να προσπαθήσει να πετύχει κάτι καλό τα επόμενα χρόνια. Αυτό καλείται να κάνει η Πάφος και να προσπαθήσει να πάει ακόμα καλύτερα τη νέα περίοδο. Και το… «ακόμα καλύτερα» σημαίνει το λιγότερο ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Χρίστος Αποστολίδης
