Η βία στα γήπεδα είναι καρκίνωμα για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα. Καθολικά αποδεκτό το δεδομένο από κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο που ασχολείται με το αντικείμενο.
Στην Κύπρο το φαινόμενο εκτραχύνθηκε σε σημείο που ενοχλεί τους αγνούς φιλάθλους, οι οποίοι πάνε στα γήπεδα επειδή αγαπούν την ομάδα τους το ποδόσφαιρο.
Εντούτοις δεν θα αργήσει η ώρα που θα την… κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, εφόσον διαπιστώσουν πως κινδυνεύουν από τους χούλιγκανς, οι οποίοι αποδεικνύεται πως δεν έχουν αντίπαλο!
Κράτος, Υπουργείο Δικαιοσύνης, Αστυνομία, ΚΟΠ και λοιποί εξ ορισμού αρμόδιοι παρουσιάζονται ανέκαθεν κατώτεροι των περιστάσεων και εσαεί ουραγοί στην «κούρσα» με τους χούλιγκανς.
Αποτέλεσμα; Οι αλήτες τους παίρνουν τα… σώβρακα σε κάθε ευκαιρία. Τους αφήνουν γυμνούς μπροστά σε μια πικρή αλήθεια σε ένα αέναο στριπτίζ. Και φυσικά οι όποιοι σχεδιασμοί επί χάρτου πάνε στο βρόντο την ώρα που καίει το σίδερο.
Το πιο τραγικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως όλοι όσοι ασχολούνται με το θέμα της πάταξης της βίας δεν αντιλαμβάνονται τη γύμνια τους! Και την ανικανότητά τους, βεβαίως – βεβαίως.
Πώς, λοιπόν, θα βγάλουν άκρη όλοι αυτοί που αμολούν αβέρτα προτάσεις και μέτρα εφόσον δεν έχουν τις ικανότητες; Την απάντηση την δίνουν τα γεγονότα χωρίς… υποψία αμφισβήτησης.
Εν κατακλείδι η καλύτερη προσφορά τους θα είναι να μας αδειάσουν τη γωνία και να δώσουν τη σκυτάλη σε ειδικούς. Χαίρετε!
Άσχημος
