Ο Μίμης Παπαϊωάννου έφυγε από τη ζωή στα 81 του χρόνια, σκορπώντας ανείπωτη θλίψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια μυθική μορφή, ένας συγκλονιστικός ποδοσφαιριστής που έγραψε τη δική του ιστορία και ο οποίος βρέθηκε μια ανάσα από το να φορέσει την πιο βαριά φανέλα του κόσμου.
Το SPORT24 γυρνάει το χρόνο πίσω και θυμίζει το πώς ο θρύλος της ΑΕΚ βρέθηκε μία “ανάσα” απ’ τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν κατά κοινή ομολογία ένας σπουδαίος επιθετικός και δεδομένα έναν απ’ τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Για πολλούς υπήρξε ο κορυφαίος…
Με την κιτρινόμαυρη φανέλα αγωνίστηκε για 17 συναπτά έτη, πανηγυρίζοντας μεγάλες επιτυχίες. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Α΄ Εθνικής (1963, 1968, 1971, 1978, 1979) και τρία κύπελλα Ελλάδας (1964, 1966, 1978). Επίσης, αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ (1964, 1966) και ήταν βασικός συντελεστής σε δύο εντυπωσιακές πορείες της ομάδας στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, το 1968-69 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και το 1976-77 στο Kύπελλο UEFA.
Πολύ κοντά στο να πάρει μεταγραφή στους “μερένγκες”
Παρ’ όλα αυτά, το 1965 ο Παπαϊωάννου βρέθηκε ένα βήμα πριν την μετακόμισή του στη Μαδρίτη για χάρη της Ρεάλ. Τα κατορθώματα του 22χρονου -τότε- άσου είχαν εντυπωσιάσει τους ανθρώπους της ισπανικής ομάδας, οι οποίοι και κινήθηκαν για την απόκτησή του.
Μάλιστα, η επιθυμία των “μερένγκες” έγινε ακόμη πιο έντονη, ύστερα από ένα φιλικό ανάμεσα στις δύο ομάδες στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Μάιο εκείνου του έτους, το οποίο έληξε στο 3-3, με τον Παπαϊωάννου να σημειώσει τα δύο απ’ τα τρία γκολ του “Δικεφάλου”.
Η συνάντησή του με τον Πούσκας
“Στο δείπνο που έκανε η ΑΕΚ στην αποστολή της Ρεάλ, ήλθε ο Πούσκας και με γύρευε. Όταν πλησίασε στο τραπέζι μου, ίδρωσα. Τον κοιτούσα στα μάτια και δεν πίστευα ότι ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας μιλούσε σε μένα. Μου είπε ότι είμαι καλός παίκτης, ότι θα με πάρουν και μου έδωσε δύο συμβουλές.
Η πρώτη να είμαι ήρεμος, να τρώω και να κοιμάμαι καλά. Η δεύτερη να μάθω να παίζω χωρίς την μπάλα. Από τότε είχαν οι άνθρωποι κατά νου το ποδόσφαιρο που παίζει τώρα, πενήντα χρόνια μετά, η Μπαρτσελόνα.
Κίνηση χωρίς την μπάλα. Και σκέφτηκα εγώ ο πονηρός: Αν δεν την έχω εγώ την μπάλα, ποιος άλλος αξίζει να την έχει;”, είχε αποκαλύψει σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν μερικά χρόνια στην “Καθημερινή”.
Η μυθική πρόταση που δεν έγινε αποδεκτή
Τον Οκτώβριο του 1965 η Ρεάλ κατέθεσε μία μυθική πρόταση για τα δεδομένα της εποχής. Συγκεκριμένα, προσέφερε περίπου 4.000.000 δραχμές (τα ΜΜΕ της εποχής έκαναν λόγο για 4.500.00 δραχμές) στους διοικούντες την Ένωση και 750.000 δραχμές στον ποδοσφαιριστή.
Όμως, έλαβε την αρνητική απάντηση των ανθρώπων της ΑΕΚ, οι οποίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή τους, ειδικά απ’ την στιγμή που υπήρχαν έντονες αντιδράσεις από τους φιλάθλους της ομάδας.
Η απόφαση στεναχώρησε ιδιαίτερα τον Παπαϊωάννου, ο οποίος έβλεπε την μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής του να πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων. Αλλά, δεν ήταν έτοιμος να καταθέσει τόσο εύκολα τα… όπλα.
“Είχα έναν ξάδελφο από τη Θεσσαλονίκη που μιλούσε καλά ισπανικά. Γράψαμε μια επιστολή και τη στείλαμε στη Ρεάλ, λέγοντας πως αν με ήθελε, μπορούσα να πάω στην Ισπανία, να μην παίξω ένα χρόνο και να κάνω δελτίο μετά. Το επέτρεπαν αυτό οι κανονισμοί.
Η Ρεάλ μού απάντησε ότι αρχή της ήταν να μη χαλάει τις σχέσεις της με τις ομάδες. Αν με έδινε η ΑΕΚ, καλώς. Αν όχι, δεν θα προχωρούσε η μεταγραφή, όπως δεν προχώρησε. Δεν το μετάνιωσα πάντως”, είχε αποκαλύψει στην ίδια συνέντευξη στην “Καθημερινή”.
Το γυαλί που ράγισε με την ΑΕΚ και η στροφή στο τραγούδι
Το “γυαλί” στη σχέση των δύο πλευρών είχε ραγίσει. Ο Παπαϊωάννου δεν είχε πλέον διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό το λόγο, αποφάσισε να σταματήσει, ακολουθώντας τον φίλο του, Στέλιο Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα σε μία δίμηνη περιοδεία στη Δυτική Γερμανία.
Ο παλαίμαχος άσος είχε μία εξαιρετική σχέση με τον λαϊκό τραγουδιστή, ο οποίος ήταν κι αυτός που τελικά μεσολάβησε λίγο καιρό αργότερα προκειμένου να επιστρέψει στην ΑΕΚ.
“Μου λέει ο Καζαντζίδης: ‘Κοίταξε να δεις, θα προσπαθήσεις να ξαναγίνεις ποδοσφαιριστής. Καλός είσαι στο τραγούδι, αλλά πρέπει να γυρίσεις στην ΑΕΚ.
Έτσι, πήγαμε μαζί με τον Στέλιο στη διοίκηση και τους λέει: ‘Θα του δώσετε 500.000 δραχμές’. Γιατί εγώ θα έπαιρνα 750.000 δραχμές απ’ τη Ρεάλ. Και συμφώνησαν”, είχε δηλώσει σε συνέντευξη στην ” Μηχανή του Χρόνου”.
