«Ο περί πρόληψης και καταστολής της βίας στους αθλητικούς χώρους νόμος» επανήλθε στη… μόδα, καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο σε μια περίοδο έξαρσής του. Μάλιστα, στο πλαίσιο της προσπάθειας των Αρχών προς αυτή την κατεύθυνση προωθούνται τροποποιήσεις στην υφιστάμενη νομοθεσία που πρότεινε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης.
Οι προτεινόμενες αλλαγές δεν μπορούν να κριθούν προκαταβολικά και θα πρέπει να αναμένουμε την πρακτική εφαρμογή τους για τα περαιτέρω. Μπορούμε, όμως, να σχολιάσουμε τα όσα έγιναν από τότε που εφαρμόστηκε η νέα νομοθεσία βάσει δεδομένων.
Είναι ηλίου φαεινότερον πως στην πράξη δεν έγινε τίποτε τόσο για πρόληψη, όσο και για καταστολή της βίας. Εάν, για παράδειγμα, μιλήσουμε για πρόληψη η σούμα των πράξεων βγάζει ένα απόλυτο μηδενικό και αυτό αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των εμπλεκομένων. Διότι δεν έπραξαν το παραμικρό για να προλάβουν τα κακά που βρίσκουν μπροστά τους. Χώρια που κάποια σωματεία, διά των παραγόντων τους, έκαναν ακριβώς το αντίθετο, εκτρέφοντας εντέχνως το φανατισμό των οπαδών τους για ευνόητους λόγους.
Όσο για το άθροισμα των ενεργειών για καταστολή της βίας είναι υπό το μηδέν, με απτή απόδειξη το γεγονός ότι οι χούλιγκαν τα σπάνε όπου θέλουν και όποια ώρα τους καπνίσει, παρά τα δήθεν αυστηρά μέτρα ασφάλειας που λαμβάνονται. Ο λόγος; Τα καλόπαιδα βρίσκουν και κάνουν λόγω της αδυναμίας ή της έλλειψης βούλησης των Αρχών να τους βάλουν σε τάξη.
Εν κατακλείδι, εάν δεν εκλείψουν αυτές οι παθογένειες, το πιο πιθανό είναι ότι οι αρμόδιοι θα ανοίξουν άλλη μία τρύπα στο νερό…
Γιώργος Χατζηαντώνης
