Ο τρόπος με τον οποίο κινείται η Ομόνοια στο παζάρι των μεταγραφών από την πρώτη μέρα που ανέλαβαν δράση οι Χένινγκ Μπεργκ, Νεόφυτος Λάρκου και Σίμος Ταραπουλούζης είναι ξεκάθαρος. Επιλέγουν ομόφωνα συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές και εξαντλούν κυριολεκτικά όλα τα περιθώρια για να τους εντάξουν στη δύναμη της ομάδας.
Προτεραιότητα για την ομάδα προγραμματισμού των «πρασίνων» δεν είναι το πότε θα κλείσει μια μεταγραφή, αλλά ποιος παίκτης θα αποκτηθεί. Και αυτός πρέπει να είναι ο «εκλεκτός». Φυσιολογικά δεν θέτουν αυστηρά χρονοδιαγράμματα και μένουν πιστοί στην τακτική τους.
Αυτό φάνηκε από την πρώτη σεζόν, όταν δημιουργήθηκε ομάδα σχεδόν από το μηδέν. Άρχισε η Ομόνοια προετοιμασία και οι περισσότερες μεταγραφές ανακοινώνονταν από την Πολωνία… Ανάλογο ήταν το σκηνικό σε όλες τις μεταγραφικές περιόδους που ακολούθησαν και αυτή που διανύουμε δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα.
Η «τριανδρία»… σπεύδει βραδέως με κύριο μέλημα την ποιοτική ενίσχυση της Ομόνοιας, χωρίς εκπτώσεις.
Γιώργος Χατζηαντώνης
