Μεταγραφές! Αγαπημένη λέξη των οπαδών και φανατική συνήθεια των παραγόντων στο ποδόσφαιρο. Μα και μια δύσκολη, πολύπλοκη διαδικασία που αποτελεί το Α και το Ω για κάθε ομάδα…
Η φύση της συγκεκριμένης διαδικασίας απαιτεί βαθιά γνώση του αντικειμένου, μεθοδικό σχεδιασμό και κινήσεις βάσει συγκεκριμένου πλάνου. Δεν μπορεί, δηλαδή, να λειτουργεί μια ομάδα στο «παζάρι» των μεταγραφών όπως ένας απλός καταναλωτής, ο οποίος κάνει τα ψώνια του.
Συνεπώς, είναι μία δουλειά που πρέπει να την κάνουν ειδικοί, με πρώτους και καλύτερους τους προπονητές, μαζί με τους τεχνικούς ή αθλητικούς διευθυντές, ανάλογα με τους στόχους και το βαλάντιο κάθε ομάδας.
Ο απλός οπαδός το μόνο που θέλει είναι να ακούει ονόματα να προστίθενται στο ρόστερ της ομάδας του. Και τον ενδιαφέρει πρωτίστως η ποσότητα αντί η ποιότητα.
Κάπως έτσι πολλοί παράγοντες μπαίνουν στο λούκι για να ικανοποιήσουν τους οπαδούς. Δίνουν έμφαση στη βιτρίνα και συχνά ασχολούνται οι ίδιοι με τις μεταγραφές, με κύριο μέλημα να κερδίσουν τις εντυπώσεις.
Ως φυσιολογικό επακόλουθο πέφτουν στην παγίδα και κάποιοι προπονητές. Αφού, σου λένε, ο πρόεδρος μού φέρνει τον τάδε παικταρά γιατί να πω όχι; Αυτός, φιλαράκια, είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να πατήσει ένας προπονητής την πεπoνόφλουδα.
Διότι αφήνει άλλους να κάνουν μια δουλειά που είναι αποκλειστικά δική του και στο τέλος της ημέρας είναι ο μόνος που θα κριθεί είτε θετικά είτε αρνητικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κουτσομπόλης
