Η αντίστροφη μέτρηση για να… κουνήσουμε μαντίλι στο 2024 άρχισε, και στον χώρο του ποδοσφαίρου όλοι ετοιμάζονται και για άλλους αποχαιρετισμούς. Οσονούπω αρχίζει η δεύτερη μεταγραφική περίοδος και για να κάνουν οι ομάδες χειμερινά «ψώνια» θα πρέπει να δημιουργήσουν χώρο στο ρόστερ.
Οι προσθήκες πρέπει να συνοδευτούν με αποχωρήσεις και γίνονται έντονες διεργασίες σε διπλό ταμπλό. Είναι στη μέση τα συμβόλαια και συνήθως δεν λύνονται εύκολα.
Τουναντίον, απαιτούν γερά… άντερα, αφού οι περισσότεροι παίκτες αξιώνουν γερή αποζημίωση για να αδειάσουν τη γωνία και οι παράγοντες κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μειώσουν τη «λυπητερή».
Πάντως, αυτή η ιστορία με τις μεταγραφές έχει μεγάλη πλάκα στο απολύτως ερασιτεχνικό τοπίο του κυπριακού ποδοσφαίρου. Διότι, φιλαράκια, βγαίνουν εκείνοι που έφεραν «παλτά» κατακαλόκαιρα και υπόσχονται να βρουν παικταράδες τέτοια εποχή.
Η αλήθεια είναι πως οι επιλογές περιορίζονται αισθητά και για να βρεθούν «κελεπούρια» τον χειμώνα θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Δεν υπάρχουν, αγαπητοί, ελεύθεροι παικταράδες στην πιάτσα στα μέσα της σεζόν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Συνεπώς, για να γίνουν κυριολεκτικά σωστές και καλές επιλογές θα πρέπει οι ομάδες να «ξηλωθούν» οικονομικά.
Χώρια που προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: Ποιος εγγυάται, δηλαδή, ότι οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν ένα σωρό κακές επιλογές πριν από λίγους μήνες θα βρουν τώρα καλούς παίκτες;
Την απάντηση δίνει η πείρα του παρελθόντος, που δείχνει πως θα γίνουν μεταγραφές κυρίως για να τηρηθεί το έθιμο…
Άσχημος
