Κεφάλαιο «βία στα γήπεδα», μέρος πρώτο. Σχεδόν σε κάθε αγωνιστική γίνονται επεισόδια, με τους κάθε λογής αρμόδιους να λένε τα δικά τους.
Θα κάνουμε, θα ράνουμε, θα ετούτο, θα εκείνο και πάει λέγοντας. Χωρίς, δυστυχώς, να αλλάζει οτιδήποτε ή να βελτιώνονται τα πράγματα. Τουναντίον, όλο και χειροτερεύουν και είμαστε ακόμα στην αρχή του πρωταθλήματος. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει όταν θα «καίει» η μπάλα…
Υποτίθεται, κυρίες και κύριοι, ότι εφαρμόζεται μία νομοθεσία που παρουσιάστηκε ως πανάκεια διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία. Ανοίγω παρένθεση για να υπενθυμίσω τις βαρύγδουπες δηλώσεις σχεδόν όλων των εμπλεκομένων όταν ψηφίστηκε η εν λόγω νομοθεσία. Κλείνει η παρένθεση.
Η πρόνοια για την εφαρμογή Κάρτας Φιλάθλους, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να εισέλθει οποιοσδήποτε στα γήπεδα, προκάλεσε την αντίδραση των οργανωμένων οπαδών σχεδόν όλων των ομάδων, οι οποίοι αποφάσισαν να τηρήσουν αποχή.
Αυτός ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο βρήκαν τα κυπριακά γήπεδα την ηρεμία τους για λίγα χρόνια. Εντούτοις, οι οργανωμένοι επέστρεψαν και η βία… ξανά προς τη δόξα τραβά.
Οφείλουμε, πάντως, να βγάλουμε το καπέλο στους χούλιγκανς, επειδή είναι πάντα μπροστά από όλους και κάνουν τα καφριλίκια τους και ουδείς μπορεί να τους σταματήσει.
Επανέρχομαι στους κάθε λογής αρμόδιους τώρα που το παιχνίδι «χόντρυνε». Εξακολουθούν να πιστεύουν πως η νομοθεσία που έχουν στα χέρια τους είναι αποτελεσματική; Νιώθουν, άραγε, ότι μπορεί να εφαρμοστεί τη στιγμή που οι περισσότερες αθλητικές εγκαταστάσεις δεν διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές; Εάν ισχύουν τα πιο πάνω, προφανώς εθελοτυφλούν και αυτό αποδεικνύεται από τα γεγονότα.
Γιατί οδηγηθήκαμε σε αδιέξοδο; Η απάντηση είναι απλή: Επειδή έβαλαν την άμαξα μπροστά από το άλογο! Ήθελε ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, Ιωνάς Νικολάου, να περάσει τη νομοθεσία με το έτσι θέλω και ιδού τα χαΐρια τους. Η συνέχεια αύριο…
Άσχημος