Ο Τεν Χαγκ αποτελεί παρελθόν από τη Λεβερκούζεν με τον Ολλανδό να…πληρώνει το φετινό χάος με τις «απίθανες» αποφάσεις της διοίκησης.
Πόσες φορές κινδύνευσε ο Έρικ τεν Χαγκ να χάσει τη θέση του, ούτε ο ίδιος δεν θα μπορούσε να θυμηθεί. Στη Γιουνάιτεντ κατάφερε να αντέξει σχεδόν τρεις σεζόν, αντιστεκόμενος πεισματικά στις πιέσεις, μέχρι να απομακρυνθεί. Στη Λεβερκούζεν, όμως, η θητεία του αποδείχθηκε πολύ πιο σύντομη και εξίσου επεισοδιακή.
Η απομάκρυνση του Τεν Χαγκ από τον πάγκο της αντιπάλου του Ολυμπιακού έγινε επίσημη μετά τη δεύτερη μόλις αγωνιστική της Bundesliga. Η εντός έδρας ήττα από τη Χόφενχαϊμ και η τραγική εμφάνιση με τη Βέρντερ Βρέμης έκαναν το κλίμα μη αναστρέψιμο. Αν και φαινομενικά πρόκειται για μια βιαστική απόφαση – δύο κακές εμφανίσεις δεν αρκούν για να κρίνουν μια σεζόν στην πραγματικότητα ήταν η κορύφωση μιας έντονης εσωτερικής αμφισβήτησης, που υπήρχε από την πρώτη μέρα.
Ήδη πριν την έναρξη της χρονιάς, στον σύλλογο υπήρχαν σοβαρές επιφυλάξεις για τον Ολλανδό τεχνικό. Ο τρόπος δουλειάς του, η έλλειψη επικοινωνίας με τους ποδοσφαιριστές και το γενικότερο προφίλ του, που δεν ταίριαζε με τις υψηλές προσδοκίες μετά την εποχή Αλόνσο, δημιουργούσαν ανησυχία. Οι άνθρωποι της ομάδας αναγνώριζαν ότι, ναι μεν, ο Τεν Χαγκ είχε εμπειρία από μεγάλους συλλόγους, όμως του έλειπε η ηρεμία, το κύρος και η προσωπικότητα που απαιτεί ένας σύλλογος με φιλοδοξίες τίτλου.
Tο έργο του, βέβαια, μόνο εύκολο δεν ήταν. Κλήθηκε να διαδεχθεί έναν προπονητή-σύμβολο, τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος είχε οδηγήσει τη Λεβερκούζεν στην πρώτη της αήττητη σεζόν και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Επιπλέον, η αποψίλωση του ρόστερ κατά τη θερινή μεταγραφική περίοδο δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη πίεση. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο σύλλογος αποχωρίστηκε σχεδόν όλους τους βασικούς του παίκτες, ενώ προστέθηκαν 14 νέοι, αρκετοί από τους οποίους δεν είχαν καν γνωρίσει τους συμπαίκτες τους.
Παρά το ταλέντο που υπάρχει στο ρόστερ, ο Ολλανδός δεν κατάφερε να εμπνεύσει ούτε συνοχή, ούτε σταθερότητα, ούτε εμπιστοσύνη. Οι άσχημες εμφανίσεις ήρθαν νωρίς και άφησαν έκθετο όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τη διοίκηση που τον επέλεξε. Ο τεχνικός διευθυντής Σίμον Ρόλφες και ο CEO Φερνάντο Κάρο αναγκάστηκαν να αναλάβουν την ευθύνη για την επιλογή ενός προπονητή που, όπως αποδείχθηκε, δεν ταίριαξε ποτέ με τη φιλοσοφία και τη δυναμική του συλλόγου.
Εξάλλου, ο Ολλανδός δεν ήταν η πρώτη επιλογή του συλλόγου. Πριν η Λεβερκούζεν τον παρουσιάσει ως νέο προπονητή τον Μάιο, είχε προσπαθήσει να προσελκύσει τον Σεσκ Φάμπρεγας, έναν πιθανό «κλώνο» του Αλόνσο. Όταν όμως αυτό απέτυχε, οι Ρόλφες και Κάρο ενεργοποίησαν την ήδη υπάρχουσα επαφή τους με τον 55χρονο. Ήθελαν να κλείσουν εγκαίρως το θέμα προπονητή, ώστε να τον συμπεριλάβουν στον προγραμματισμό της νέας ομάδας. Μια καλή σκέψη, που όμως ίσως οδήγησε σε λάθος μονοπάτι.
