Για τη Σεβίλλη πραγματικά δεν χωρούν πλέον πολλά λόγια. Πόσα άλλα να γράψει κανείς για το… Sevilla League και τη μεταμόρφωση των Ανδαλουσιάνων όταν ακούνε τον ύμνο της δεύτερης τη τάξει διασυλλογικής διοργάνωσης της UEFA.
Σαφέστατα και είναι επίτευγμα η φετινή κατάκτηση του τροπαίου σε μία σεζόν που είχε τρεις διαφορετικούς προπονητές, κίνδυνο για υποβιβασμό και 3/3 ενάντια στα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Πρώτη έπεσε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ακολούθησε η Γιουβέντους, το πιο πικρό ποτήρι το ήπιε τελικά η Ρόμα.
Όλα αυτά χωρίς να υπάρχει στην άκρη του πάγκου ένας Χουάντε Ράμος ή ένας Ουνάι Έμερι. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήταν αυτός που οδήγησε ξανά τους Σεβιγιάνους στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης. Ένας προπονητής που ανέλαβε όντας άνεργος τον Μάρτιο, μία εβδομάδα μετά τα 62α γενέθλιά του.
Όταν ανέλαβε, είχε στόχο να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία. Εντέλει, ενδέχεται να την αφήσει στους ομίλους του Champions League! Κι αυτό γιατί το συμβόλαιό του ολοκληρώνεται το καλοκαίρι και για την ώρα δεν υπάρχουν βλέψεις να ανανεωθεί.
Ως προσωρινή λύση ανάγκης είχε προσληφθεί τον Μάρτιο, με τον ίδιο να δηλώνει μετά τον θρίαμβο της Βουδαπέστης πως «ακόμη κι αν δεν μου προτείνουν ανανέωση του συμβολαίου μου, είμαι εντάξει. Η δουλειά έγινε». Αξίζει να παρατηρήσει κανείς πως έφυγε από το βάθρο στιγμές αφότου το τρόπαιο πέρασε στα χέρια των νικητών…
Ήδη ισπανικά Μέσα αναφέρουν πως οι παίκτες της Σεβίλλης θέλουν να μείνει ο Μέντι, όπως τον αποκαλούν. «Είπα στη γυναίκα του ότι πρέπει να μετακομίσουν στη Σεβίλλη και είχε ένα πονηρό χαμόγελο, νομίζω πως κάτι γνωρίζει» είπε μετά τον τελικό ο Όλιβερ Τόρες.
Από τη μεριά του, ο Μπράιαν Χιλ, εκτίμησε ότι «είναι τόσο απλός και ταπεινός, γι’ αυτό πέτυχε. Η ομάδα είναι κι αυτή έτσι».
Ο δε Οκάμπος, ισχυρίστηκε πως «αν δεν ανανεώσουν με τον Μεντιλιμπάρ, θα φύγω μαζί του»!
Ο Σούσο, ο Χεσούς Νάβας, ακόμη και ο… δήμαρχος της Σεβίλλης, Αντόνιο Μουνιόθ, εξέφρασαν την επιθυμία τους να τον δουν να συνεχίζει να κάθεται στον πάγκο και τη νέα σεζόν.
Ο εμβληματικός αθλητικός διευθυντής του κλαμπ πάντως, απέφυγε να ξεκαθαρίσει το οτιδήποτε. Ο Μόντσι ανέφερε μετά τον τελικό πως «θέλουμε να απολαύσουμε την επιτυχία και μετά, από Δευτέρα, θα μιλήσουμε. Όλοι ξέρουμε τι θέλουμε και η απόφαση στην οποία θα φτάσουμε θα είναι η καλύτερη για όλες τις πλευρές».
Κι αν κάποιος θεωρήσει πως ο Μεντιλίμπαρ το… έπαιζε διπλωμάτης με την ατάκα του πως είναι ικανοποιημένος ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, βλέποντας την καριέρα του αντιλαμβάνεται πως μάλλον το εννοεί.
Η προπονητική του πορεία είχε ξεκινήσει το 1994 από την άσημη Αράτια και στη συνέχεια πέρασε από Μπασκόνια, Αθλέτικ Μπιλμπάο Β’, Αουρερά και Λανθαρότε, συμμετέχοντας στις μικρές ισπανικές κατηγορίες. Αρχικά δεν ήθελε να καν γίνει προπονητής, όταν όμως πήρε την απόφαση, δεν υπήρξε επιστροφή.
Μόλις το 2004 ανέλαβε έναν αναγνωρίσιμο σύλλογο, την Εϊμπάρ, που τότε βρισκόταν στη Segunda Division. Παρά το μικρό μπάτζετ, η ιστορική άνοδος στη La Liga θα χανόταν για τρεις μόλις βαθμούς.
Ο Βάσκος τεχνικός άρχισε τότε να φτιάχνει το όνομά του. Μετά από μία σεζόν, επέστρεψε στην αγαπημένη του Μπιλμπάο, αυτή τη φορά για να αναλάβει την πρώτη ομάδα. Το… πείραμα, απέτυχε. Μόλις τον Οκτώβριο έγινε ο πρώτος προπονητής της πρώτης κατηγορίας που θα απολυόταν, καθώς σε 13 ματς μέτρησε μόλις τρεις νίκες.
Μετά από αρκετούς μήνες στην ανεργία, το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς θα τον έφερνε στη Βαγιαδολίδ και πίσω στη Β’ κατηγορία. Η άμεση άνοδος τον καθιέρωσε στον πάγκο των «μπλανκιβιολέτας», με τον τίτλο του πρωταθλητή της Segunda να είναι και ο πρώτος (και μέχρι πρότινος) τελευταίος στην καριέρα του.
Στόχος ήταν η παραμονή στα σαλόνια και επετεύχθη τόσο το 2008, όσο και το 2009. Τον Φεβρουάριο του 2010 θα ερχόταν το τέλος, μετά από μία γκέλα με την Αλμερία.
Για έναν χρόνο, ο Μεντιλίμπαρ δεν δούλεψε. Επέστρεψε στα βάσανα όταν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Οσασούνα τον Φεβρουάριο του 2011, με την ομάδα της Παμπλόνα να κινδυνεύει με υποβιβασμό. Την έσωσε την τελευταία αγωνιστική και έμεινε στον πάγκο της για 2,5 χρόνια, προτού απομακρυνθεί μετά από τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς στο ξεκίνημα της σεζόν 2013/14.
Θα ακολουθούσε ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Λεβάντε (μία νίκη σε οκτώ ματς) και η μεγάλη επιστροφή στην Εϊμπάρ.
Υπέγραψε με τους Βάσκους το καλοκαίρι του 2015 και τους καθοδήγησε στην πιο επιτυχημένη περίοδο της ιστορίας τους, καθώς τους διατήρησε στη μεγάλη κατηγορία για την επόμενη εξαετία, φτάνοντας μάλιστα στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ισπανίας το 2017. Η 9η θέση το 2018 ήταν επίσης μία νέα κορυφή για τον σύλλογο, στον οποίο έμεινε μέχρι το 2021. Τότε ήρθε ο πικρός υποβιβασμός και το τέλος της συνεργασίας του πολύπειρου, πλέον, προπονητή με τους “armaginak”.
Τελευταία του δουλειά, πριν τη Σεβίλλη, η Αλαβές, στην οποία δούλεψε για μερικούς μήνες κατά τη διάρκεια της σεζόν 2021/22, δίχως επιτυχία. Εν συνεχεία, ήρθε η ανεργία, μέχρι να κληθεί να σουλουπώσει τη Σεβίλλη. Υπό άλλες συνθήκες, ένας σύλλογος όπως οι νυν κυπελλούχοι Ευρώπης δεν θα κοιτούσε ποτέ τον εν λόγω προπονητή.
Οι φετινές όμως τον έφεραν στο «Σάντσεθ Πιχθουάν». Ένας άνθρωπος που δεν ήταν μαθημένος σε τίτλους, αλλά σε μάχες για την παραμονή.
Πλέον, έχει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Μπήκε στο βιογραφικό του δίπλα στο πρωτάθλημα της Segunda, 16 χρόνια πριν.
Μεγαλύτερο παράσημο από την κούπα βέβαια, είναι μάλλον τα προαναφερθέντα λόγια των παικτών του. Ποδοσφαιριστές που έχουν συνεργαστεί με προπονητές παγκοσμίου φήμης, με παραστάσεις στο κορυφαίο επίπεδο και με τίτλους, θέλουν να συνεχίσουν να πορεύονται με ένα προπονητή που, μέχρι φέτος, δεν είχε ευρωπαϊκή συμμετοχή – πέραν ενός αποκλεισμού από το… Ιντερτότο με την Μπιλμπάο το 2005, κόντρα στην Κλουζ!
Το πού θα τον βρει το μέλλον, άγνωστο. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, σε έναν μήνα ακριβώς θα είναι ξανά άνεργος. Οι διοικούντες των Σεβιγιάνων και ο τετραπέρατος Μόντσι έχουν μπροστά τους ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Θα κρατήσουν τον άνθρωπο που πήρε μια ομάδα που μαχόταν για τη σωτηρία και την οδήγησε σε ευρωπαϊκό τρόπαιο ή θα τον αποχωριστούν πηγαίνοντας σε μια λύση μεγαλύτερου πρεστίζ;
Εάν αποφασίσουν να αφουγκραστούν τα αποδυτήρια, τότε η λύση είναι μάλλον προφανής…