Ο ΑΠΟΕΛ διανύει μια κάκιστη περίοδο τόσο εντός του γηπέδου όσο και εκτός αφού κανένα μέρος του οργανισμού δεν εκπέμπει υγεία.
Πέραν του ψυχολογικού μέρους υπάρχουν σαφέστατες αδυναμίες και στο αγωνιστικό/ποδοσφαιρικό.
Αδυναμίες οι οποίες συνδυαζόμενες με το προαναφερθέν ψυχολογικό κομμάτι γίνονται έκδηλες.
Εκτός των υπόλοιπων ελλείψεων της ομάδας, λείπει και ο ηγέτης. Τόσο στο χορτάρι όσο και στα αποδυτήρια. Είναι εμφανής η απουσία εκείνης της προσωπικότητας που θα κάνει το βήμα παραπάνω, θα τραβήξει μόνος το κουπί εάν χρειαστεί και θα κρατάει σφιχτά τα ”χαλινάρια”
Μια τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο Στάθης Αλωνεύτης. Ίσως πολλές φορές να μην το έδειχνε ή να μην ήταν εύκολα παρατηρήσιμο αλλά όταν χρειαζόταν ήταν εκεί.
Και είχε μέσα του το μέταλλο του πρωταθλητή, του νικητή. Την νοοτροπία refuse to lose.
Aλήθεια, πόσο χρήσιμος θα ήταν στο τωρινό ΑΠΟΕΛ ο 37χρονος Στάθης; Κάτι παραπάνω από χρήσιμος.
Κεβεζές