Το πρωτάθλημα άρχισε με τα καθιερωμένα ευχολόγια για υγιή ανταγωνισμό, σωστή διαιτησία και αθλητοπρέπεια, χωρίς επεισόδια και τραμπουκισμούς. Αυτό δεν είναι κακό ούτε και ξενίζει, καθότι συνηθίζεται στο ξεκίνημα της περιόδου. Το θέμα είναι τι κάνει ο κάθε αρμόδιος εκ θέσεως προκειμένου να μεταφραστούν οι ευχές σε πράξεις.
Η διαιτησία είναι από τις χρόνιες παθήσεις του κυπριακού ποδοσφαίρου, παρά τις πάμπολλες διαβεβαιώσεις της ηγεσίας της ΚΟΠ και του εκάστοτε επικεφαλής της αρμόδιας Επιτροπής. Το γεγονός ότι καταφεύγουν πάντα στην κάθοδο ξένων για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα ομιλεί από μόνο του.
Στην πρεμιέρα ορίστηκαν μόνο κυπριακές «σφυρίχτρες» και το ερώτημα που προκύπτει είναι μέχρι πόσο θα αντέξουν. Μακάρι, φυσικά, να βάλουν σε όλους… γυαλιά τα «κοράκια» και να μην έρθουν ξανά οι ξένοι να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Όσον αφορά τη βία η αποτελεσματικότητα των όποιων μέτρων τεθούν σε εφαρμογή θα φανεί στο… χειροκρότημα. Σημειώνω απλώς ότι σύντομα θα αρχίσουν τα ντέρμπι και άπαντες θα δώσουν εξετάσεις.
Εξυπακούεται πως όλοι επιθυμούν να μπει μία τελεία στα επεισόδια εντός και εκτός γηπέδων, όμως από την επιθυμία μέχρι την πραγματικότητα υπάρχει μία απόσταση.
Αυτά για… ορεκτικό και εδώ θα είμαστε για το «κυρίως πιάτο». Διότι παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα για να μη νομίζουν κάποιοι πως τρώμε κουτόχορτο.
Άσχημος