Εξ όσων φαίνεται μας… τελειώνει και ο Ακιντόλα, ο οποίος οδεύει προς Αγγλία μεριά και δη στη Χαλ, ομάδα της Τσάμπιονσιπ. Κρίμα… Διότι το παραμυθάκι με τον γνωστό από τη θητεία του στην Ομόνοια εξτρέμ δεν μπορεί να σερβιριστεί πλέον στους οπαδούς υπό τύπον μεταγραφικού σεναρίου.
Η αλήθεια είναι πως σε κάθε μεταγραφική περίοδο τα περισσότερα ΜΜΕ όλο και κάποιον πρώην των ομάδων μας θα θυμηθούν. Φέτος, ήταν στη μόδα ο Ακιντόλα. Όπως ο Αϊτόρ πρόσφατα ή παλαιότερα ο Ζαχίντ, ο Αλ Τάμαρι, ο Σέρχιο Αραούχο και τόσοι άλλοι που δεν μου έρχονται στο μυαλό.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η ονοματολογία είναι το «όπιο» του οπαδού σε περίοδο μεταγραφών. Πώς θα ξεχαρμανιάσει ο οπαδός άμα δεν γίνει τζερτζελές με τα καλοκαιρινά «μπαμ και μπουμ»;
Σόρι, φιλαράκια, αλλά είναι αναγκαίο κακό και ας σας σερβίρουμε ένα σωρό παραμύθια ως ειδήσεις. Από τη στιγμή που τα μεταγραφικά σενάρια δεν φορολογούνται, ο καθείς δικαιούται να γράφει ό,τι γουστάρει και αγαπά.
«Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν. Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα, και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν. Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
Είναι ο επίλογος του ποιήματος του τεράστιου Κωνσταντίνου Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους». Κλείνω με την παράφραση: Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς Ακιντόλες;