Σχεδόν κάθε μεταγραφική περίοδο, στο πλαίσιο πάντα της εκάστοτε συζήτησης, αναδύονται στην επιφάνεια σκέψεις και επίσημες κινήσεις κυπριακών ομάδων για ποδοσφαιριστές οι οποίοι αγωνίζονται σε άλλη ομάδα της Κύπρου ή ακόμη και ανταλλαγές ποδοσφαιριστών.
Πρόσφατα μάλιστα, υπήρξε παρόμοια ”συζήτηση” στην δημόσια σφαίρα χωρίς όμως να υπάρχει κάτι επίσημο, ούτε καν… ανεπίσημο για να είμαστε ακριβείς.
Με αφορμή όμως το εν λόγω το περιστατικό, προκύπτει -εύλογα- το εξής ερώτημα: Ποια η λογική πίσω από τέτοιου είδους κινήσεις ;
Καταρχάς, μπορεί να υπάρχει όντως πραγματικό ενδιαφέρον από την εκάστοτε ομάδας ως προς μια περίπτωση ποδοσφαιριστή άλλης κυπριακής ομάδας και οι λόγοι είναι σχετικά προφανείς.
Πρόκειται για ποδοσφαιριστές οι οποίοι γνωρίζουν επαρκώς το πρωτάθλημά μας και τις απαιτήσεις του, έχουν δείξει δείγματα γραφής εδώ και δεν πρόκειται να αποτελέσουν κάποιου είδους πείραμα.
Ακριβώς για τον πιο πάνω λόγο μπορεί με ευκολία μια ομάδα να διακρίνει τα χαρακτηριστικά ενός ποδοσφαιριστή και εάν κρίνει ότι της λείπουν από την ομάδα και αυτά χρειάζεται, μπορεί να προτείνει την αγορά ή και την ανταλλαγή του με έναν δικό της ποδοσφαιριστή ο οποίος να προσφέρει τα αντίστοιχα στην άλλη ομάδα.
Ακόμη, σημαντικό ρόλο παίζει η εγγύτητα αφού διαφορετικό είναι να διαπραγματεύεσαι με μια ομάδα του εξωτερικού με ό,τι αυτό και εν συνεπάγεται και διαφορετικό με μια εγχώρια ομάδα.
Υπάρχει πάντα όμως και η άλλη… πλευρά. Ουκ ολίγες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες ”παρενόχλησης” ομάδων και ποδοσφαιριστών (τόσο εκτός όσο και εντός συνόρων) από άλλες ομάδες χωρίς να υπάρχει αυθεντικό και πραγματικό ενδιαφέρον αλλά με σκοπό κυρίως τον αποσυντονισμό, την δημιουργία σύγχυσης και την διατάραξη του καλού κλίματος μιας ομάδας.
Σε κάθε περίπτωση, το παρόν άρθρο δεν αναφέρεται, ούτε σκιαγραφεί συγκεκριμένα γεγονότα ή πρόσωπα, παρά μόνο χρησιμοποιεί ως αφορμή συγκεκριμένα περιστατικά για να αναλύσει πολύ συνοπτικά τις δύο όψεις μια ποδοσφαιρικής ”λογικής”.
Λοΐζος Μωυσέως