Η συντρπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ παρουσίαζε την Ομόνοια ως μία ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, κυρίως μετά από την ισοπαλία με την Καρμιώτισσα. Με άπειρες αναφορές περί μέτριων παικτών και ελλιπούς ρόστερ, σε σημείο που δημιουργούσαν εντυπώσεις πως το «τριφύλλι» δεν είχε… υπόθεση στην τρέχουσα περίοδο.
Μετά τη νίκη στο ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ και τον τρόπο με τον οποίο ήρθε άλλαξαν όλοι τροπάρι και άρχισαν οι ύμνοι για την ομάδα και τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Εν ριπή οφθαλμού οι άσχετοι και οι «αχάπαροι» του κακού σχεδιασμού μετατράπηκαν σε παικταράδες, σε μία θεαματική κωλοτούμπα.
Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος απλώς ακολουθεί το ρεύμα και αραδιάζει ατάκες πιασάρικες, που ταυτίζονται με το λαϊκό αίσθημα, για να αρέσει. Οι αλήθειες και η ρεαλιστική προσέγγιση δεν έχουν θέση στον αχταρμά των Μου Μου Ε που αναζητούν ήρωες και εξιλαστήρια θύματα.
Εννοείται πως η Ομόνοια δεν έγινε η τέλεια ομάδα από τη μια μέρα στην άλλη επειδή πήρε το «αιώνιο». Έχει αδυναμίες και τρωτά σημεία, όμως όχι στον βαθμό που παρουσιάζονταν την περασμένη βδομάδα.
Όσο για τους ποδοσφαιριστές που στελεχώνουν την ομάδα τολμώ να πω ότι σε μεγάλο βαθμό κάποιοι αδικούνται ή αδικούν εαυτόν. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι για τα… μπάζα, όπως πολλοί τους παρουσιάζουν ελαφρά τη καρδία.
Ομοίως και το ρόστερ, που ναι μεν χρειάζεται 1-2 ποιοτικές προσθήκες, με ενδεκαδάτους παίκτες για να αυξηθεί και ο υγιής ανταγωνισμός μέσα στην ομάδα, όμως δεν είναι και για… πέταμα.
Βάσει των δεδομένων για να έχει συνέχεια η ομάδα και να διεκδικήσει τους στόχους της θα πρέπει να ισχύουν δύο προϋποθέσεις: Πρώτον να αξιοποιηθούν στο έπακρο οι υφιστάμενοι παίκτες από τον Σωφρόνη Αυγουστή, λαμβάνοντας υπόψιν πως οι πλείστοι έδειξαν ότι έχουν δυνατότητες και χαρακτήρα για να ανταποκριθούν σε ψηλό επίπεδο.
Το δεύτερο είναι να σπεύσει η διοίκηση στις 11 μέρες που απομένουν για να κλείσει τις «τρύπες» με σωστές προσθήκες ούτως ώστε να ενισχύει τα «βέλη» στη φαρέτρα της τεχνικής ηγεσίας.
Γιώργος Χατζηαντώνης